لزوم مطالعه مجدد بر رژيم تنش در مورد زمين لرزه 10 اسفند 1375 گلستان- اردبيل

Need to re-studying the stress regime on February 28, 1997, in the Golestan-Ardebil earthquake

پژوهش حاضر به بررسي رژيم تنش لرزه زمين ساختي و نوع سازوكار جنبشي غالب گسل مسبب زمين لرزه گلستان- اردبيل پرداخته است. به اين صورت كه در وهله اول مجموعه اي از رخداد ها به روش مكان يابي تك رويدادي تعيين موقعيت شدند. سپس به منظور بهبود موقعيت رخدادها و كاهش خطا در پارامتر هاي كانون، روش مكان يابي چند رويدادي جهت تعيين موقعيت مجدد صورت گرفت. با تحليل مكاني و زماني مجموع رخدادها، راستاي گسل مسبب با امتداد شمالي- جنوبي شناسايي شد. در ادامه پژوهش سازوكار كانوني 12 رخداد برآورد گرديد. درنهايت، حالت تنش بر مبناي وارون سازي سازوكار كانوني، مورد بررسي قرار گرفت. با توجه به توزيع رخداد ها و تطبيق نتايج حاصل با شواهد زمين شناسي، گسل مسبب به صورت امتدادلغز چپ گرد با روند شمالي- جنوبي و شيب به سمت غرب شناسايي شد. براساس نتايج حاصل، راستاي تنش غالب، دلالت بر حاكم بودن رژيم تنش امتدادلغز داشته و راستاي تنش بيشينه افقي با روند شمال غربي- جنوب شرقي بدست آمد.

The objective of this study was to investigate the tectonic stress regime and the dominant kinetic mechanism of the fault responsible for the Golestan-Ardebil earthquake. Initially, the single-event location method was employed to identify a series of events, which were then re-located using the multiple-event location method to improve accuracy and reduce hypocenter parameter errors. Spatial and temporal analysis of all the events revealed a north-south fault direction. Subsequently, the focal mechanism of 12 events was estimated, and the stress state was inferred by inverting the focal mechanism. The results demonstrated that the causative fault was a left-lateral strike-slip extension with a north-south trend and a westward slope, consistent with the geological evidence. Based on these findings, the dominant stress regime was identified as extensional, with the maximum horizontal stress direction trending northwest-southeast.