نقش تربيتي علماي ديني در عصر غيبت

از آنجايي كه هدف خداوند از خلقت انسان هدايت او بوده است. لوازم هدايت را در دنيا براي او محيا نموده، بنابر همين مسئله است كه از خلقت اولين انسان‌ها تا كنون پيامبران الهي و پس از پيامبر خاتم، امامان يكي پس از ديگري براي هدايت انسان‌ها برگزيده شده‌اند. حتي خداوند در دوران غيبت كبري، نقض غرض نكرده؛ و راه هدايت را از طريق علماي ديني براي بشر فراهم نموده، منظور از علماي ديني آن دسته از دانشمنداني است كه در غيبت كبري وظايف امامت را انجام داده و از اصول و ارزش‌ها و احكام دين اسلام پاسداري مي‌نمايند. و وظيفه‌ي تربيت منتظران را در عصر غيبت كبري بر عهده دارند. و همين امر پرورش و وجود چنين عالماني در ميان انسان ها در دوران غيبت ضروري و پر اهميت مي‌سازد. اين تحقيق به روش كتابخانه‌اي و با ماهيت توصيفي به بررسي نقش علماء در تربيت جامعه‌ي منتظر به صورت فردي كه شامل ايمان به غيب و ظهور حجت و بهره بردن از حضرت حجت اشاره كرد.