بررسي ارتباط دانش مديران بر اثربخشي پروژه هاي شش سيگما در حوزه آموزش و يادگيري سازماني (مطالعه موردي: مركز آموزشي درماني حضرت ولي عصر فسا)

امروزه مديريت دانش به عنوان عاملي كليدي در موفقيت پروژه­هاي سازمان نقش دارد. هدف اين مقاله ضمن مشخص كردن وضعيت موجود دانش در مركز آموزشي مورد مطالعه، طراحي الگويي بمنظور شناسايي نحوه ارتباط مدل مديريت دانش نانوكا و تاكوچي بر اثربخشي پروژه هاي بهبود تعريف شده با رويكرد شش سيگما در مركز آموزشي منتخب است. سپس با توجه به تحليل وضعيت موجود، راهكارهاي مناسبي در راستاي اثربخشي پروژه هاي شش سيگما در حوزه آموزش و يادگيري سازماني پيشنهاد مي­شود. اين پژوهش بصورت توصيفي – تحليلي است. پرسشنامه­هاي طراحي شده در مقياس 5 قسمتي ليكرت، توسط افراد مشاركت كننده در پروژه هاي شش سيگما تكميل گرديد. اطلاعات گردآوري شده بوسيله نرم­افزار SPSS ، Minitab وLISREL با استفاده از آزمون­هاي آماري تجزيه و تحليل شد. براي بررسي روابط متغيرهاي مدل دانش با متغيرهاي مربوط به اثربخشي در پروژه هاي شش سيگما از تحليل مسير استفاده شده است. تحليل مسير نشان داد كه ارتباط بين وضعيت كلي دانش سازمان و اثربخشي پروژه هاي شش سيگما معنادار بوده و ضريب مسير بين اين دو متغير پنهان 63/0 در سطح اطميان 95 درصد تعيين گرديد. همچنين وضعيت دانش در بعد سطح دانش پنهان سازماني داراي بالاترين امتياز و در بعد سطح آشكارسازي دانش پنهان فردي داراي كمترين امتياز تعيين گرديد.حوزه سطح آشكار سازي دانش پنهان فردي به عنوان اولويت اول جهت انجام اقدامات بهبود در راستاي اثربخشي هرچه بيشتر پروژه هاي شش سيگما شناسايي گرديد.