نقش آموزش تركيبي در انگيزش و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان پايه پنجم دوره ابتدايي

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير آموزش تركيبي در انگيزش پيشرفت تحصيلي و يادگيري مفاهيم علوم و فارسي دانش آموزان پايه پنجم شهر كرج در سال تحصيلي 1401-1402 انجام شده است. طرح پژوهش از نوع كمي به شيوه نيمه آزمايشي دو گروهي (گروه آزمايش و گروه كنترل) به كمك پيش آزمون و پس آزمون بوده است. تغييرات در ميزان انگيزش پيشرفت دانش آموزان، در گروه آزمايش و گروه كنترل توسط پرسشنامه انگيزش پيشرفت هرمنس با ضريب آلفاي كرونباخ ۸۹/۰ سنجش شد. تغييرات در ميزان پيشرفت يادگيري دانش آموزان در دو درس علوم و فارسي به كمك سوالات طراحي شده توسط تيم پژوهش بر اساس مفاهيم كتاب فارسي و علوم تجربي بررسي شد. آزمودني ها به روش نمونه گيري در دسترس از دانش آموزان پايه پنجم انتخاب شدند. در مجموع عملكرد دانش آموزان شش كلاس (سه كلاس تحت آموزش سنتي و سه كلاس تحت آموزش تركيبي) در ناحيه يك كرج به تعداد ۱۹۶ دانش آموز در پايه پنجم به لحاظ پيشرفت تحصيلي و انگيزش پيشرفت مورد سنجش قرار گرفتند. يافته هاي پژوهش نشان دادند تفاوت معني داري بين عملكرد دانش آموزان گروه آزمايش و گروه كنترل در زمينه انگيزش پيشرفت تحصيلي و پيشرفت دانش آموزان در يادگيري مفاهيم علوم و فارسي وجود دارد. بنابراين، روش آموزش تركيبي در مقايسه با روش آموزش سنتي بر انگيزش پيشرفت تحصيلي در يادگيري مفاهيم علوم و فارسي تأثير مثبت دارد.