نقش آموزش‌وپرورش بر پيشبرد كارآفريني و اقتصاد مقاومتي و تأثير آن در محيط‌زيست

اقتصاد مقاومتي به‌عنوان يك راهبرد مهم و حياتي براي پويايي و شكوفايي نظام اقتصادي در پاسخ بهينه نيازها و شرايط جديد و در راستاي مقابله با ترفندها و جنگ تمام‌عيار دشمنان و بدخواهان ملت ايران از سوي رهبر فرزانه انقلاب مطرح گرديد كه هر دو دستاورد سلبي و ايجابي آن براي كشور و ملت مي‌تواند ره‌آوردهاي مهمي همچون استقلال و عدم وابستگي، رشد و شكوفايي اقتصادي – اجتماعي، رفاه و آسايش همگاني و عظمت و قدرت ملي و بين‌المللي را در پي داشته باشد. روند رسيدن به اهداف اقتصاد مقاومتي نياز به ارائه يك مدل نظام‌مند داشته كه در آن تعدادي از ورودي‌ها و منابع مهم در چرخه فرآيندي كارآمد به نتايج حياتي منجر خواهد شد. اين مفهوم كه اولين بار در شرايط اقتصادي جامعه ايراني براي رسيدن به اهداف مهمي طراحي گرديده است و همچنان كه در اهداف آن بيان‌شده نياز به شرايط، الزامات و بسترهاي خاصي دارد كه از آن جمله مي‌توان به القاي روح و فرهنگ كارآفريني و استقرار و نهادسازي دولت كارآفرين اشاره نمود. در اين مقاله توصيفي، ضمن تعريف اقتصاد مقاومتي و بيان موضوع كارآفريني در اين ميدان، نقش آموزش‌وپرورش در تربيت نيروهاي كارآفريني كه در عرصه اقتصاد مقاومتي بتوانند پرتوان و مؤثر حماسه‌اي بي‌نظير خلق نمايند، بررسي گرديده و اينكه اين دو مقوله در محيط‌زيست چه تأثيري دارد؟ ضمن بيان چالش‌هاي پيش روي اين مهم، پيشنهاد‌ها و راهكارهايي ارائه گرديده است