بايدهاي مديريتي جنگل هاي شمال ايران و اعمال سبك مديريتي پيامدگرا

جنگل هاي شمال ايران جزو با ارزش ترين جنگل هاي دنيا از لحاظ اقتصادي و اكولوژيك محسوب مي گردنند كه در چند دهه اخير اجراي شيوه هاي مديريتي مختلف نه تنها در آن وضعيت مناسبي ايجاد ننموده است بلكه شرايط نامطلوبي نيز مجريان اين شيوه هاي مديريتي در آن ايجاد نموده اند؛ اما سوال اينجاست كه آيا شيوه هاي مديريتي اعمال شده شرايط نامناسبي در آن ايجاد نموده است؟ يا اين كه اجراي ناصحيح اين شيوه هاي مديريتي اين شرايط را در آن رقم زده است؟ تغييرات پي در پي در سبك هاي مديريتي كه به يقين مي توان گفت هيچ كدام از آن ها به درستي در اين جنگل ها اجرا نشده، موجب شده است كه گاها چه در دانشگاه و چه در بخش اجرا به جاي زير سوال بردن اجراي نادرست اين شيوه ها متاسفانه خود شيوه ها در معرض اتهام قرار داده شود و لذا جهت توجيه شرايط حاكم بر قبل در هر دوره شيوه مديريتي جديدي به عنوان ناجي وضعيت قبل جنگل هاي شمال ايران اعلام شود. نويسندگان معتقدند با تغيير مستمر در شيوه هاي مديريتي جنگل هاي شمال ايران نه تنها راه به اشتباه مي رويم بلكه تخريب كمي و كيفي مستمر اين اكوسيستم هاي باارزش موجب مي شويم. لذا به نظر مي رسد باقي ماندن در اعمال يك شيوه مديريتي صحيح و تاكيدا اجراي درست آن مي تواند ناجي وضعيت فعلي اين اكوسيستم هاي باارزش باشد. قطعا اجراي درست شيوه مديريتي و توجه به سبك مديريتي پيامدگرا، خود استمرار توليدات و خدمات اكوسيستم هاي جنگلي شمال ايران را به دنبال خواهد داشت.