آمايش بنيادين؛ تحليل گفتماني تمايزات، تفاوت و تشابهات آن با آمايش متعارف

جلب مشاركت نخبگاني براي گفتمان آمايشي از جمله موضوعاتي است كه مي‌تواند به هم‌انديشي تخصصي براي ارائه يك الگوي مشاركتي از يك سو و تبيين مدل آمايشي مناسب براي كشور از سوي ديگر منجر شود. در همين زمينه آمايش بنيادين در برابر آمايش متعارف از جمله چارچوب‌ها و مفاهيمي است كه همواره نيازمند تحليل گفتماني است تا به يك الگوي نهايي تكامل پيدا كند. هدف از نوشتار حاضر نيز طرح مباحثي است كه از طريق آن بستر هم‌انديشي و تحليل گفتماني در مورد تمايزات، تفاوت‌ها و تشابهات آمايش بنيادين در مقابل آمايش متعارف فراهم شود. به نظر مي‌رسد در اين تحليل گفتماني علاوه بر تبيين ابعاد مختلف آمايش بنيادين بتوان در جهت هر چه پربارتر كردن آن گام برداشت. در اين مقاله ابتدا ابعاد مختلف آمايش بنيادين بررسي شده است و با تبيين ويژگي‌هاي مختلف آن سعي شده با بيان مهم‌ترين وجه تمايز، تفاوت و تشابه آن با آمايش متعارف تحليل شود. از مهم‌ترين وجه تمايز رويكرد آمايش بنيادين مي‌توان به حاكميت ارزش‌هاي اسلامي و به‌ ويژه نگاه به انسان است كه مي‌تواند ساير مؤلفه‌هاي آمايشي از جمله فعاليت، محيط انساني، محيط طبيعي و در كل فضاي جغرافياي را تحت ‌تأثير قرار دهد. از مهم‌ترين وجه تفاوت آمايش بنيادين نيز همين رويكرد يعني نگاه انساني به آمايش بنيادين در برابر نگاه آمايش متعارف است. در عين ‌حال در جنبه‌هاي زيادي دو رويكرد آمايش بنيادين و آمايش متعارف داراي وجه تشابه‌هاي زيادي هستند كه مي‌تواند براي نهايي كردن آمايش بنيادين مورد استناد قرار گيرد.