كليدواژه :
حكمراني آب , آب در دسترس , امنيت غذايي , تجارت آب مجازي , ايران
چكيده فارسي :
متوسط مصرف سالانه آب در ايران حدود 96 ميليارد متر مكعب است كه اين رقم، حدود 8 درصد بيشتر از كل منابع آب تجديدپذير ايران (89 ميليارد مترمكعب) است. از اين رو، بين نياز آبي و عرضه پايدار آب، شكاف بزرگي به وجود آمده كه مي تواند كشور را به سمت بحران اجتماعي و زيست‌محيطي با تأثير تعيين‌كننده بر رفاه نسل‌هاي كنوني و آينده به پيش ببرد. منظور از حكمروايي، نحوه اداره كشور، شيوه تصميم گيري و چگونگي تعامل بين دولت و مردم است. در اين تحقيق، با استفاده از داده هاي اسنادي و تحليل كيفي، تجربي آنها، نخست، آب در دسترس و نياز آبي كشور در رابطه با نياز غذايي مطالعه شد. آنگاه، راه حل هاي احتمالي مقابله با بحران آب از منظر حكمروايي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتيجه نشان داد كه علاوه بر محدوديت‌هاي شناخته شده آبي، منابع زمين نيز موانع قابل‌توجهي براي توليد پايدار غذا براي جمعيت رو به رشد ايران ايجاد مي‌كند؛ نوسازي سيستم آبياري، استفاده از سيستم گلخانه اي و ساختن سدهاي بيشتر نمي تواند به روش پايدار و مقرون به صرفه اي بحران آبي كشور را حل كند؛ در نتيجه، اميد به خودكفايي در درازمدت، چشم انداز مطلوبي نخواهد داشت، به جاي آن، سياستگذاران بايد هدف اصلي خود را تضمين امنيت غذايي كشور قرار دهند كه مي‌توان ضمن بهره برداري بهينه از منابع آب و خاك، تقويت ساير بخش‌هاي اقتصاد و امكان واردات كالاهاي آب بر و نيز توليد اين كالاها در نواحي پرآبِ جهان با سرمايه گذاري مشترك، به آن دست يافت.
چكيده لاتين :
The average annual consumption in Iran is about 96 billion cubic meters of water, which is about 8% more than the total incoming water resources of Iran (89 billion cubic meters). Hence, a big gap has emerged between water needs and sustainable water, which can lead the country to a social and environmental crisis affecting the lives of future generations. Governance means the way the country is run, the way of making decisions and the way of making decisions between the state and the people. In this research, by using documentary data and their qualitative, empirical analysis, first, the available water and the country s water needs were studied in relation to food needs. Then, possible solutions to deal with the water crisis were evaluated from the perspective of governance. The result showed that in addition to the known water limitations, land resources also create significant obstacles for sustainable food production for Iran s growing population; modernization the irrigation system, using the greenhouse system, and building more dams cannot solve the country s water crisis in a sustainable and cost-effective way; As a result, hoping for self-sufficiency in the long term will not have a favorable perspective, instead, policy makers should make their main goal to ensure the food security of the country, which can be done through optimally exploiting water and soil resources, strengthening other sectors of the economy and the possibility of importing Water-intemsive goods and the production of these goods in water-rich areas of the world through joint ventures.
