هم‌بست اقليم ـ آب ـ انرژي ـ غذا و چالش‌هاي اجرا در كشورداري

تقاضا براي انرژي، غذا و آب در توسعه اقتصادي افزايش يافته‌است و تأثير شديدي بر كشورهاي متاثر از تغييرات اقليمي مانند ايران دارد. روندهاي توسعه به تنش‌هاي اجتماعي، تعارضات ژئوپليتيكي و آسيب‌هاي زيست‌محيطي پايدار دامن‌زده‌اند. روابط اجزا در هم‌بست اقليم ـ آب ـ انرژي ـ غذا و چالش‌هايي اجرايي آن از منظر كشورداري چيست؟ براي پاسخ به اين سؤال در روشي تحليلي، مثال‌هايي از كنيا بررسي مي‌شود كه در آن فرآيندهاي طبيعي و اجتماعي به‌شدت به هم مرتبط و محيط نهادي شامل كارگزاران چندگانه است. بدين ترتيب تصميم‌گيري بين اهداف متضاد مانند توليد غذا و توجه به امنيت غذايي در مقابل توسعه منابع انرژي، بهره‌برداري از زمين در مقابل حفاظت از آن تجزيه‌وتحليل خواهند شد تا درك بهتري از هم‌بست يادشده حاصل آيد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد در اين شرايط، راه‌حل‌هاي برنامه‌ريزي و مديريت جايگزين در كشورداري بر اساس همكاري كارگزاران و ذينفعان عمومي و خصوصي در سطوح ملي و محلي ايجاد مي‌شود كه استفاده سودآور اما بدون تخطي از محدوديت‌هاي محيطي يا ايجاد درگيري‌هاي بين بخشي را تقويت مي‌كند. بدين ترتيب، سياست‌گذاري در كشورداري، به‌صراحت به رابطه اقليم ـ آب ـ انرژي ـ غذا از ديدگاه مشاركتي و چند رشته‌اي مي‌پردازد؛ بازيگران دولتي و خصوصي را درگير مي‌كند؛ كارايي منابع را افزايش مي‌دهد و از نابودي اكوسيستم در مناطقي جلوگيري مي‌كند كه كشاورزي در حال گسترش است، زيرساخت‌هاي بزرگ وجود دارند، يا در حال ساخت هستند.