پيامد هاي خشك شدن كشور بر امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران

The consequences of drying up the country on the national security of the Islamic Republic of Iran.

طي چند دهه گذشته درهم‌تنيدگي و هم‌افزايي فَرين‌هاي آب و هوايي با عوامل انساني به بحران آب در ايران انجاميده است. در مقياس ملي نيز طي چندين دهه گذشته برخاسته از افزايش جمعيت و به ‎تبع با گسترش فزاينده نيازهاي آبي، غذايي و خدمات بوم‎شناختي همراه بوده، رويكرد ايدئولوژيك حاكميت به خودكفايي در محصولات كشاورزي كه با گسترش كشاورزي و كَندن چاه‎هاي عميق بسيار بدون نظارت لازم براي آبياري همراه شد، سدسازي در بالادست رودهايي كه به تالاب‎ها سرريز مي‎شوند و بازدارنده حقابه رودها شدند به خشكيدن بسياري از تالاب‎هاي مهم كشور انجاميده كه با نگرش به خشك‎سالي‎هاي پيوسته در سال هاي آينده ژرفا و گستره بيشتري خواهد يافت. محدوديت منابع آب كشور را درگير اَبربحران‎هاي ماندگار در هم‎تنيده‎اي كرده است كه دست كم برنامه‎هاي پيونددار با امنيت، ثبات، توسعه و رفاه سده پيش رو را پوشش خواهد داد. تداوم كشاورزي به شيوه سنتي، پرآب‌بَر و ناسازگار با جغرافياي گرم ‎وخشك ايران كه به خشكيدن تالاب‎ها و فرونشست زمين انجاميده است و در آينده نزديك مرگ بسياري از آب‎خوان‎ها را در پي خواهد داشت قطعا امنيت ملي كشور را در دستخوش بحران خواهد كرد بايد بازنگري شود. داده ها و اطلاعات مورد نياز تحقيق به شيوه كتابخانه اي گردآوري شده و روش شناسي حاكم بر متن ماهيتي توصيفي-تحليلي دارد. نتايج تحقيق نشان داد از آنجا كه طي چند دهه گذشته دگرش‎هاي اقليمي در كشور با افزايش بَسامدِ فَرين‎ها يا ناهنجارهاي اقليميِ پيش‎بيني‎ناپذير، همراه بوده است، در پيش گرفتن و تقويت طرح‎هاي آب‎خوان‎داري و آب‎خيزداري در قالب برنامه‎هاي توسعه‎اي، گريزناپذير است.

Over the past few decades, the intertwining and synergism of climate processes with human factors has led to the water crisis in Iran. On the national scale, during the past several decades, arising from the increase in population and consequently with the growing demand for water, food, and ecological services, the ideological approach of the government to self-sufficiency in agricultural products, which is accompanied by the expansion of agriculture and the digging of very deep wells. Without the necessary monitoring for irrigation, the construction of dams upstream of the rivers that overflow into the wetlands and inhibited the flow of the rivers has led to the drying up of many important wetlands in the country, which with the view of continuous droughts in the years The future will be deeper and wider. The limitation of water resources has involved the country in permanent super-crises that will at least cover the programs linked to security, stability, development and prosperity of the coming century. The continuation of agriculture in the traditional, water-bearing and incompatible way with the hot and dry geography of Iran, which has led to the drying up of wetlands and subsidence of the land and will lead to the death of many aquifers in the near future, will definitely threaten the national security of the country. The crisis will have to be revised. The data and information needed for the research were collected in a library manner and the methodology governing the text is descriptive-analytical in nature. The results of the research showed that since the climate changes in the country during the past few decades have been accompanied by an increase in the frequency of extremes or unpredictable climate anomalies, it is necessary to take forward and strengthen water management plans and Watershed management is inevitable in the form of development programs.