بررسي بهينه سازي و توانمندسازي دولت جمهوري اسلامي ايران با رويكرد حكمراني شبكه اي

امروزه الگوي كشور‌داري و نحوه بكارگيري صحيح آن در سطح مختلف مديريتي، برنامه ريزي و تصميم‌گيري حائز اهيمت ويژه است. از همين روي در كشور هاي توسعه يافته از مدل هاي حكمراني در جهت پيشبرد و توسعه فرآيند كشورداري بهره گيري مي‌شود يكي از الگوي هايي كه امروزه در كشرهاي مترقي از آن استفاده مي‌شود حكمراني شبكه‌اي يا حاكميت شبكه است كه در عصر حاضر نمونه‌ي موفق‌تري نسبت به حكمراني سلسله مراتبي محسوب مي‌گردد، در حال حاضر در كشور ايران حكمراني سلسله مراتبي كه ساختاري عمودي از بالا به پايين و مركز-پيرامون دارد حاكم است؛ در صورتي كه حكمراني شبكه‌‌اي داراي ساختاري افقي مي‌باشد و فرايند مشاركت بخش خصوصي و جامعه مدني كنش‌گر در كنار بخش دولتي و حاكميتي در آن نقش كليدي ايفا مي كند در اين مقاله مفاهيم و ادبيات مربوط به حكمراني شبكه شرح داده شده و در ادامه به بررسي الگوي حال حاضر سلسله مراتبي سنتي مي‌پردازد در ادامه چالش‌هاي پيش رو حكمراني سلسله مراتبي شرح داده شده و از طريق بررسي الگوي توسعه آزاد راهي كشور و چرخه توليد سرمايه و فضا و همچنين نقش زيرساخت داده و شبكه ملي اطلاعات در بسط و گسترس حكمراني شبكه‌اي پرداخته شده است و در نتيجه به طريقه بهره‌گيري از عوامل بالقوه موجود در كشور به خصوص الگوي حكمراني منطقه‌اي سطح روستايي و اتخاذ الگوي كشورداري مناسب در جهت رهايي از تمركزگرايي و توزيع نامتعادل منابع و امكانات كه سبب رشد و توسعه نامتوزان در كشور شده، اشاره شده است.