بررسي زمينه هاي وقوع بحران هاي زيست محيطي و مديريت هيدروپليتيك در كشور ايران

بحران محيط زيستي را مي توان اينگونه تعريف كرد كه بدتر شدن شرايط و تخريب زيست محيطي به گونه اي دراماتيك، ناخواسته و برگشت ناپذير كه منجر به كاهش معني دار آسايش و رفاه مي گردد. يكي از ويژگي هاي مهم اين تغيير و تحولات اين است كه آن ها تمايل دارند كه به طور فزاينده اي جهاني شوند. آب، بنياد پيدايش، ماندگاري و كارايي واحدهاي سياسي – فضايي است كه طي چند دهه اخير مولفه هاي طبيعي و انساني همچون تغييرات اقليمي ، رشد جمعيت، گسترش شهرنشيني، توسعه اقتصادي آن را به يكي از جستارهاي مهم ژئوپليتيك امنيت منطقه اي بدل ساخته است. به همين منظور پژوهش حاضر باهدف بررسي زمينه هاي وقوع بحران هاي زيست محيطي و مديريت هيدروپليتيك در كشور ايران تدوين شده است. اين پژوهش به لحاظ هدف، كاربردي و ازلحاظ ماهيت و روش انجام، توصيفي– تحليلي مي باشد. در اين مقاله از مدل سوارا براي تجزيه و تحليل استفاده شده است . نتايج حاكي در اين بخش ابتدا بر اساس مرور ادبيات و پيشينه بررسي زمينه هاي وقوع بحران هاي زيست محيطي و مديريت هيدروپليتيك در كشور ايران در 2 بعد شناسايي و استخراج شد اين عوامل طي پرسشنامه اي از 52 نفر از پاسخ دهندگان خواسته شد كه بر اساس طيف 1 تا 5 ليكرت ( 1=اهميت خيلي كم، 2= اهميت كم، 3= اهميت متوسط، 4= اهميت زياد، 5= اهميت خيلي زياد) به هر شاخص امتياز دهند. با توجه به نتايج وزن دهي شاخص ها در بعد زيرساختي و عمراني ، با وزن 0.07848 رتبه اول را كسب كرده است.