شماره ركورد كنفرانس :
5458
عنوان مقاله :
كاربرد هوش مصنوعي در مطالعات ديرينه جغرافيايي بازوپايان اردويسين پسين آمريكاي شمالي با مطالعه موردي Rhynchotrema، Hiscobeccus، و plaesiomyid
عنوان به زبان ديگر :
Artificial intelligence approach in paleogeography of the Late Ordovician brachiopods of North America with a case study of Rhynchotrema, Hiscobeccus, and plaesiomyid
پديدآورندگان :
سهرابي اكبر ak.sohrabi@gmail.com استاديار ديرينه شناسي ، گروه زمين شناسي، دانشكده علوم طبيعي، دانشگاه تبريز، تبريز ، ايران
كليدواژه :
بازوپايان , اردويسين , شبكه عصبي , مورفومتريك , ديرينه جغرافيا
عنوان كنفرانس :
بيست و ششمين همايش ملي انجمن زمين شناسي ايران
چكيده فارسي :
مطالعات انجام يافته كمي برروي بازوپايان اردويسين پسين اين فرضي را گونههاي جوانتر و بزرگتر Hiscobeccus، كه از بازوپايان اپيكانتيننتال آمريكاي شمالي است، از گونههاي قديميتر و كوچكتر Rhynchotrema، كه در مناطق پريكراتوني زندگي مي كرد، تكامل يافته است. اين فرضيه، بر اساس مطالعات كمي و آناليزهاي چند متغيره ، كه بر اساس ويژگيهاي مورفولوژيكي بازوپايان اردوويسين پسين انجام يافته است، نيز مورد تاييد قرار گرفته است. همچنين مطالعات كمي بر روي براكيوپودهاي plaesiomyid اردويسين پسين نيز روند تغييرات مورفولوژيكي را از مناطق اينتراكراتونيك استوايي تا مناطق پريكراتوني لورنشيا نشان مي دهند. در اين مطالعه، براي تعيين ارتباط مجموعهاي از اندازهگيريهاي مورفولوژيكي بازوپايان اردويسين پسين از قبيل Rhynchotrema ،Hiscobeccus، و plaesiomyid آمريكاي شمالي با موقعيت جغرافيايي آنها، يك مدل هوش مصنوعي مبتني بر شبكههاي عصبي ارائه گرديد. شبكه عصبي مصنوعي با پيدا كردن يك فرمول رياضي بين پارامترهاي مورفومتريك و گستردگي جغرافيايي بازوپايان، موقعيت جغرافياي ديرينه آنها را در زمان اردويسين پسين مورد تخمين و ارزيابي قرار مي دهد. نتايج بدست آمده از اين مطالعه نشان مي دهد كه شبكه عصبي در تخمين موقعيت نمونههاي آزمايشي بازوپايان با دقت بالاي ٪۸۰ عمل مي كند. با استفاده از شبكههاي عصبي و با گردآوري مجموعهاي از دادههاي مورفومتريك بازوپايان، مي توان با ضريب اطمينان بالايي موقعيت ديرينه جغرافيايي آنها را تخمين زد و همچنين نتايج دقيقتر و جامع تري در مورد ديرينه جغرافياي بازوپايان در آمريكاي شمالي و ديگر مناطق جهان از قبيل ايران بدست آورد.
چكيده لاتين :
The quantitative studies of the Late Ordovician brachiopods support the hypothesis that the younger and larger species of Hiscobeccus, which lived in epicontinental regions in Laurentia, evolved from older and smaller species of Rhynchotrema, which was one of the North American pericratonic brachiopod fauna, during the Late Ordovician. The quantitative studies of Plaesiomyid brachiopods revealed trends of morphological changes from the paleoequatorial intracratonic regions to the pericratonic regions of Laurentia during the Late Ordovician. In this study, in order to investigate the relationship between a set of morphological measurements of the Late Ordovician brachiopods of North America such as Rhynchotrema, Hiscobeccus, and plaesiomyid with their paleogegraphic location, an artificial neural networks was conducted. The results indicate that the neural network can estimate the locality of the testing brachiopods with the accuracy above 80%. Based on the neural networks, the paleogeographic locations of fossils can be estimated with higher reliebality.