بررسي نقش ميانجي تعهدسازماني در رابطه بين اخلاق كار اسلامي با رضايت شغلي مديران دوره ابتدايي شهر دزفول

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش ميانجي تعهدسازماني در رابطه بين اخلاق كار اسلامي با رضايت شغلي مديران دوره ابتدايي شهر دزفول بود. روش پژوهش پيمايشي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه مديران مدارس شهر دزفول مي باشد، كه نمونه اي به حجم 117 نفر، با استفاده از روش نمونه‌گيري سرشماري انتخاب شد. براي جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه مقياس اخلاق كار اسلامي درويش يوسف (2001)، پرسشنامه تعهد سازماني آلين و ماير (1990) و پرسشنامه رضايت شغلي بري فيلد و روث (1951) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي ( ميانگين، انحراف معيار، كمينه و پيشينه نمرات) و آزمون استنباطي (از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري و تحليل مسير به روش حداكثر درست نمايي مدل استفاده شده است) صورت گرفت. در اين پژوهش نتايج حاصل از تحليل داده ها نشان داد به طور كلي از شاخص هاي برازش كلي مدل در سطح مناسب و مطلوبي مي باشند. و با استناد به نتايج آماري تحليل داده هاي پژوهش، مشاهده مي شود كه بين متغير اخلاق كار اسلامي با رضايت شغلي و همچنين بين تعهد سازماني با رضايت شغلي رابطه معنادار و مثبت مي باشد.در انتها پيشنهاد شده كه جهت افزايش اخلاق كار اسلامي، اهميت و نقش آن به عنوان يك بعد رفتار سازماني كه موجب بهبود اثربخشي عملكرد شغلي افراد و در نهايت بهبود اثربخشي سازماني مي شود، مشخص و محرز گردد.