بررسي و تحليل اثر خشكسالي بر سفره‌هاي آب زيرزميني در ايران

آب زيرزميني همواره يكي از با ارزش‌ترين منابع آبي در هر منطقه به شمار مي‌رود و در بسياري از مناطق خشك و نيمه خشك جهان نظير كشور ايران، اصلي‌ترين منبع جهت تامين نيازهاي شرب و كشاورزي محسوب مي‌شود. در ساليان اخير، با افزايش جمعيت و در نتيجه افزايش برداشت از آبخوان‌ها و تغييرات اقليمي، تراز آب زيرزميني در بسياري از آبخوان‌هاي ايران همواره نزولي بوده و بسياري از آبخوان‌هاي كشور در شرايط وخيم قرار دارند و اين شرايط در بسياري از آبخوان‌هاي كشور ادامه‌دار بوده يا شرايط در حال بدتر شدن است. در همين راستا همواره پايش منظم وضعيت آبخوان‌ها از اهميت بالايي برخوردار است و با اتخاذ تصميم‌هاي مديريتي مناسب مي‌توان از آسيب ديدن هرچه بيشتر آبخوان‌ها جلوگيري كرد و همواره خسارت را كاهش داد. هدف اين پژوهش تعيين خشكسالي‌هاي دوره آتي و تعيين تاثير آن بر آبخوان‌ها مي‌باشد. در اين پژوهش با استفاده از برونداد مدل‌هاي CMIP6 در ابتدا متغيرهاي اقليمي نظير بارندگي و دما براي دوره آتي شبيه‌سازي شده و وضعيت بارندگي در مناطق تا سال 2100 تعيين شده است. در ادامه با استفاده از مدل‌هاي هوش مصنوعي، تراز آب زيرزميني در پيزومترهاي منتخب تا سال 2050 پيش‌بيني شده است. با توجه به نتايج اين پژوهش، وضعيت آبخوان‌ها تا سال 2050 تعيين شده و ميزان افت تراز آب زيرزميني در هر يك از پيزومترها پيش‌بيني شده است. از اين رو با توجه به تغييرات محتمل در آينده‌اي نه چندان دور و به منظور جلوگيري از وخيم‌تر شدن شرايط و افزايش خسارات، بايد تصميمات مديريتي مناسبيي در هر منطقه اتخاذ شود.

Groundwater is the most valuable water resource in any region and in many arid and semi-arid regions of the world, such as Iran, is the main source for drinking and agricultural needs. In recent years, with the increase in population and as a result of increasing withdrawals from aquifers and climate change, many aquifers are in poor condition, and these conditions continue or are deteriorating. In this regard, regular monitoring of aquifers is always very important and by making appropriate management decisions, it is possible to prevent more damage to aquifers and reduce the damage. The purpose of this study is to determine the droughts of the future and to determine their impact on the aquifers. In this study, using the output of CMIP6 models, climatic variables such as rainfall and temperature for the next period are simulated and the rainfall situation in the regions until 2100 has been determined. Then, using the AI models, the groundwater level in selected piezometers in the plains is predicted by 2050. According to the results of this study, the aquifer’s condition has been determined by 2050. Due to possible changes in the future to prevent the situation from deteriorating and increasing the damage, appropriate management decisions must be made in this regard.