تغيير كاربري يك خانه تاريخي با تاكيد بر قرارگاه هاي رفتاري

ساختمان هاي ارزشمند، به عنوان يك ميراث گرانبها براي تمدن ها و كشورهاي مختلف به حساب مي آيند. در نتيجه محافظت از آن ها براي نسل هاي آينده داراي اهميت مي باشد. امروزه تعداد بسياري از بناهاي با ارزش، به عللي همانند منسوخ شدن كاربري هاي اوليه، متناسب نبودن فضاهاي داخلي در راستاي نيازهاي امروزين، بلااستفاده مانده اند. لذا تغييركاربري بناهاي تاريخي مي تواند موجب احيا و زنده نمودن اين بناها گردد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي معيارها و اصول اصلي طراحي فضاهاي داخلي يك خانه قديمي و تغيير كاربري آن با توجه به قرارگاه هاي رفتاري مي باشد. بدين منظور از روش تحقيق كيفي و منابع كتابخانه اي و اسنادي و بررسي نمونه هاي موردي استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه مولفه هاي تاثيرگذار بر تغيير كاربري يك خانه تاريخي با توجه به قرارگاه هاي رفتاري شامل دو مولفه كالبدي و كاركردي مي باشد كه هر يك نيز داراي زيرمولفه هايي مي باشد. رعايت اين مولفه ها در تغييركاربري خانه تاريخي مي تواند موجب احياي موفق اين بناها شود