استراتژي جمهوري اسلامي ايران در هم‌گرايي امنيتي كشورهاي حوزه خليج‌فارس

خليج‌فارس در طول تاريخ به علت آباداني و داشتن حكومت‌هاي متمدن و امروزه نيز به دلايلي چون واقع‌شدن در بيضي جهاني انرژي، موقعيت استراتژيك، بازار مطلوب اقتصادي و تحولات سياسي موردتوجه جهاني بوده و عمدتاً به علت وابستگي و گرايش كشورهاي منطقه به غرب، به حضور اين كشورها يا درگيري نيابتي آنان انجاميده چنانچه اين منطقه از زمان جنگ جهاني دوم همواره در صدر اولويت‌هاي سياست خارجي و امنيتي اين كشورها بوده است. بر اين اساس با دخالت كشورهاي فرا منطقه‌اي گزينه‌هاي متعددي در خصوص آينده امنيتي خليج‌فارس اجرا گرديده تا ضمن تثبيت حضور، از اجراي الگوهاي امنيت مشاركتي دسته‌جمعي جلوگيري گردد. حال تحقيق حاضر قصد دارد با استفاده از روش توصيفي و تحليلي با پرداختن به اصلي‌ترين مؤلفه‌هاي تأثيرگذار در آينده امنيت خليج‌فارس، به بررسي نقش جمهوري اسلامي ايران در پياده‌سازي الگوي امنيت مشاركتي دسته‌جمعي در اين منطقه بپردازد. نتايج يافته‌ها نشان مي‌دهد كه ايران به‌عنوان بزرگ‌ترين كشور خليج‌فارس نيازمند اين است كه اهميت ژئوپليتيك خود را در نظام دگرگون شونده جهاني از راه ايجاد پيوندهاي گسترده در روابط با كشورهاي حاشيه خليج‌فارس در ژرفاي ژئوپليتيك، ژئواستراتژيك و ژئواكونوميكي مشخص و كارايي بيش‌تري بخشد؛ و درنهايت دو فرضيه‌اي كه عنوان مي‌كردند-ايجاد الگوي امنيت مشاركت دسته‌جمعي تضمين‌كننده ايجاد امنيت در خليج‌فارس خواهد بود؛ و «پياده‌سازي هرگونه نظام امنيتي بدون حضور جمهوري اسلامي ايران منتج به نتيجه نخواهد شد.» تائيد مي‌شوند.

Throughout history, the Persian Gulf has been of global interest due to prosperity and having civilized governments, and today also due to reasons such as being located in the global energy oval, strategic location, favorable economic market and political developments, and mainly due to the dependence and tendency of the countries of the region towards the West, to the presence of this Countries or their proxy conflicts have ended, as this region has always been at the top of the foreign and security policy priorities of these countries since the Second World War. Based on this, with the intervention of extra-regional countries, several options have been implemented regarding the security future of the Persian Gulf in order to prevent the implementation of collective security patterns while stabilizing the presence. Now, the current research aims to investigate the role of the Islamic Republic of Iran in implementing the model of collective security in this region by using descriptive and analytical methods by addressing the main influencing factors in the future of the security of the Persian Gulf. The results of the findings show that Iran, as the largest country in the Persian Gulf, needs to make its geopolitical importance in the changing global system more specific and efficient by creating extensive links in relations with the peripheral countries of the Persian Gulf in geopolitical, geostrategic and geo-economic depth; And finally, the two hypotheses that stated - the creation of a security model of collective participation will guarantee the creation of security in the Persian Gulf; And the implementation of any security system without the presence of the Islamic Republic of Iran will not be successful. are confirmed.