بررسي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در منطقه آسياي مركزي از منظر سرمايه اجتماعي بين‌‌الملل

همزمان ‌‌با فروپاشي ‌‌اتحاد جماهيرشوروي و بازشدن فضاي‌‌سياسي‌‌منطقه‌‌آسياي‌‌مركزي وتثبيت‌‌ حاكميت‌‌جمهوري‌‌هاي‌‌ رهايافته از70سال‌‌سلطه مايشاء ‌‌اتحادشوروي، پنجره‌‌اي ‌‌نو در دستگاه سياست‌‌خارجي‌‌ايران‌‌گشوده‌‌ شد. پس‌‌ازشناسايي في‌‌الفور‌‌جمهوري‌‌ها، در ادامه و در تداول‌‌مناسبات‌‌سياسي، ازسوي‌‌طيف‌‌هاي مختلف‌‌فكري و‌‌ديپلماتيك كشورمان تلاش‌‌هاي ‌‌وافري‌‌براي‌‌شناخت و استفاده‌‌ صحيح ازظرفيت‌‌ها و همچنين آسيب‌‌شناسي‌‌‌‌رويكرد سياست‌‌خارجي ايران‌‌ در اين منطقه ‌‌با ارائه نظرات كارشناسي ومدل‌‌هاي‌‌ نظري‌‌شكل‌‌گرفت. اما آنچه‌‌كه ‌‌به‌‌وضوح از‌‌يافته‌‌هاي‌‌علمي و‌‌ مرتبه ‌‌كيفي ‌‌مناسبات ايران ‌‌با آسياي‌‌‌‌مركزي‌‌ قابل‌‌فهم ‌‌و رويت ‌‌است، با وجود تقريرات ‌‌ارزشمند پژوهشگران، انتفاع از منظر و جستارهايي ‌‌بديع براي بررسي و ارزيابي‌‌ سياست‌‌خارجي‌‌ايران ‌‌درآسياي ‌‌مركزي همچنان ‌‌ناگشوده مانده ‌‌است. لذا هدف‌‌ از انجام ‌‌اين ‌‌پژوهش، بررسي ‌‌رويكرد‌‌سياست‌‌‌‌خارجي ‌‌ايران‌‌ در آسياي‌‌‌‌مركزي و افزودن گفتاري ولو قاصر، با تمتع ‌‌از مؤلفه سرمايه ‌‌اجتماعي ‌‌بين‌‌الملل ‌‌است. اين‌‌تحقيق ‌‌با استفاده ازروش توصيفي‌‌ تحليلي ‌‌‌‌با بهره‌‌گيري‌‌‌‌از منابع كتابخانه‌‌اي ‌‌به ‌‌انجام ‌‌رسيده و بدنبال پاسخ ‌‌به‌‌‌‌اين ‌‌سوال‌‌است‌‌كه سرمايه‌‌اجتماعي‌‌‌‌بين‌‌الملل‌‌چه نقشي ‌‌در ‌‌پيشبرد سياست‌‌ منطقه‌‌اي ‌‌ايران‌‌ در آسياي‌‌ مركزي‌‌ داشته ‌‌است؟ درجواب به ‌‌اين ‌‌پرسش‌‌فرضيه ‌‌اين‌‌ است كه‌‌ به‌‌ دليل‌‌ عدم‌‌ توجه ‌‌جدي ‌‌ايران ‌‌به اين متغير و در عين‌‌حال‌‌تمايل و تاكيد بربكارگيري‌‌‌‌ هنجارهاي‌‌دروني (‌مذهب- قوميت) نتوانسته ‌‌است ‌‌با وجود موقعيت و ظرفيت‌‌هاي ‌‌بالقوه از طريق ‌‌سرمايه ‌‌اجتماعي بين‌‌الملل به توسعه نفوذ وگسترش مناسبات ‌‌خود با اين‌‌منطقه بپردازد.

Simultaneously with the collapse of the Soviet Union and the opening of the political space in the Central Asian region and the establishment of the sovereignty of the republics freed from the 70-year domination of the Soviet Union, a new window was opened for Iran s foreign policy apparatus. After the recognition of the four republics, in the continuation and exchange of political relations.On the part of various intellectual and diplomatic spectrums of our country, great efforts have been made to recognize and use the capacities correctly, as well as the pathology of Iran s foreign policy approach in this region by presenting expert opinions and theoretical models. took But what can be clearly understood and seen from the scientific findings and the qualitative level of Iran s relations with Central Asia, despite the valuable reports of the researchers, the benefit from a novel perspective Iran s foreign policy in Central Asia is still open to review and evaluate. Therefore, the purpose of this research is to examine the approach of Iran s foreign policy in Central Asia and to increase the discourse, even if it is limited, by enjoying the component of international social capital. This research has been carried out using descriptive-analytical method using library resources and seeks to answer the question of what is the role of international social capital in the advancement of politics. Does Iran have a region in Central Asia? In answer to this question, the hypothesis is that due to Iran s lack of serious attention to this variable, and at the same time, its tendency and emphasis on the application of norms Internal religion (ethnic religion) has not been able to develop its influence and relations with this region through international social capital despite its position and potential.