ارائه يك الگوريتم مبتني بر يادگيري عميق براي آشكارسازي خروج از همگامي در ژنراتورهاي سنكرون

ژنراتور سنكرون، به عنوان هسته شبكه قدرت وظيفه مهم توليد توان را ايفا مي‌كند. اين تجهيزات در معرض اختلالات مختلفي مانند خطاها و تغييرات بار قرار دارند. اگر توازن بين توان مكانيكي ورودي به ژنراتور و توان الكتريكي خروجي از بين برود، ژنراتور ممكن است سرعت خود را افزايش يا كاهش دهد. در نتيجه، توان الكتريكي بين ژنراتور و سيستم قدرت در نوسان خواهد بود، تا زماني كه ژنراتور به يك نقطه كار متعادل جديد برسد. اگر ژنراتور توانايي خود را براي همگام كار‌كردن با شبكه از دست بدهد، ناپايدار در نظر گرفته مي‌شود. اين شرايط معمولا به عنوان وضعيت خروج از همگامي[1] در نظر گرفته مي‌شود. اگر چنين پديده‌اي در سيستم قدرت رخ دهد، ضروري است تا نواحي ناهمگام قبل از آسيب به ژنراتورهاي سنكرون يا قبل از وقوع يك قطع و خاموشي پي‌درپي در نواحي بزرگتر، ايزوله شوند. بنابراين، يك طرح حفاظتي با قابليت اعتماد بالا براي تشخيص به موقع وضعيت خروج از همگامي در ژنراتورهاي سنكرون ضروري است. از اين نظر با پرداختن به رويكردهاي رياضي و الگوريتم‌هاي هوشمند، روش‌هاي زيادي ارائه شده است كه همگي داراي نقاط قوت و ضعف هستند. روش اين مقاله نيز پرداختن به چالش تشخيص خطاي خروج از همگامي با استفاده از قابليت‌هاي‌ يادگيري‌عميق است.