بهبود ميزان سازگاري دانش آموزان مبتلا به سوگ نابهنجار؛ با تاكيد بر دوران پسا كرونا(يك مطالعه روايت پژوهي)

improving the adaptation rate of students suffering from abnormal grief; With an emphasis on the post-corona era (a narrative research study)

سوگ يكي از نگران كننـده تـرين رخـدادهايي است كه ممكن است براي فرد در كودكي يا نوجـواني اتفـاق بيافتد كه بايد آن را تحمل كند. بررسي تجربه زيسته معلمان مدرسه از ميزان سازگاري دانش آموزان دبيرستاني مبتلا به سوگ نابهنجار هدف از نگارش اين روايت پژوهي مي باشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف كاربردي به لحاظ فرآيند روش شناختي از نوع مطالعات كيفي است. مشاركت كنندگان در اين روايت پژوهي را معلمان مدارس متوسطه شهر ميبد تشكيل مي دهدبراي گرد آوري داده ها از مصاحبه نيمه ساختارمند محقق ساخته و پرسش هاي باز پاسخ استفاده شد. مفهوم هاي اصلي با بكارگيري روش 7 مرحله اي كلايزري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد در پاسخ به سوالات بعد سازگاري عاطفي: اغلب در مدرسه غمگين، پريشان، تنها و عصبي هستند و در بعد سازگاري اجتماعي: مهارت نه گفتن در مقابل خواسته هاي غير منطقي دوستان خود را ندارند و در بعد سازگاري آموزشي: تكاليف خود را انجام نمي دهند و اغلب در امتحان ، نمره هاي پائين مي گيرند و افت احصيلي دارند داراي بيشترين تاكيد از نظر مشاركت كنندگان بودند. از اين رو لزوم توجه و بازسازي شناختي دانش آموزان مبتلا به سوگ نابهنجار مورد تاكيد و توجه مي باشد.