مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي حقوقي قراردادهاي نفتي و جذب سرمايه گذار

چكيده فارسي :

به دنبال ظهور نهضت هاي آزادي بخش و ضد استعماري در دولت‌هاي مختلف جهان و خودمختار شدن بسياري از آنها به خصوص پس از جنگ دوم جهاني و آغاز جنگ سرد دولت‌هاي در حال توسعه درصدد برآمدند كه اصل حاكميت دائمي بر منابع طبيعي را به عنوان يكي از اصول حقوق بين الملل عمومي عرفي به منظور ايجاد تعادل و برابري در روابط بين المللي به كار برند. صل موصوف محل جدال و كشمكشهاي فراواني بين دولت‌هاي غربي و دولت‌هاي جهان سوم بود. بي شك يكي از عمده دلايل اين امر توان و قابليت حقوقي اين اصل به عنوان سپري محكم در برابر استدلال دولت‌هاي غربي مبني بر حاكميت مطلق اصل وفاي به عهد در قراردادهاي بين المللي دولتي همچون معاهدات بين المللي و به تبع آن تلاش دولت‌هاي سرمايه فرست به منظور بين المللي كردن قراردادهاي بين المللي و خروج آنها از قوانين داخلي دولت‌ ميزبان خصوصاً براي در امان ماندن از ملي‌سازي توسط دولت ميزبان است. در واقع حاكميت دائم بر منابع طبيعي در خلاء و تنهايي توسعه پيدا نكرده بلكه به عنوان يك وسيله و ابزار در طول يا به عنوان يك عكس العمل به وقايع سياسي بين المللي به كار رفته است. ما در اين پژوهش به بررسي حقوقي قراردادهاي نفتي و جذب سرمايه گذار پرداخته ايم.