بررسي آثار شيوع ويروس كوويد 19 در ايفاي تعهدات قراردادي و ضمانت اجراي آن

An Investigation of the Impact of the COVID-19 Pandemic on the Fulfillment of Contractual Obligations and Their Administrative Mandates

شيوع ويروس كوويد (19)، روابط قراردادي بين مردم را به شدت متأثر ساخت. نظام هاي حقوقي مختلف به منظور پاسخ گويي به نيازهاي حقوقي پيش آمده، به ارائه طريق پرداختند. حقوق ايران نيز در اين خصوص مستثني نبود و و در راستاي حفظ مصالح، مقررات جديدي را وضع يا از قوانين موجود با اعمال شرايطي در حل مشكلات به وجود آمده، بهره گرفت. اين مقاله با روش توصيفي-تحليلي درصدد آن است تا ديدگاه نظام هاي حقوقي مختلف و ضمانت اجراي پيش بيني شده در مواجهه با تغييرات شديد ناشي از شيوع ويروس كرونا را بررسي نموده، از جهت بروز استثنا بر اصل لزوم قراردادها، معاذير ايجادشده و تأثير آن ها بر قراردادها را در دو بخش «عقود تمليكي مستمر» و «عقود عهدي» به طور جداگانه بررسي نموده است.

The COVID-19 pandemic had a significant impact on contractual relationships among individuals. Various legal systems have implemented measures to address evolving legal requirements. In Iran, legal measures were implemented to safeguard interests by either enacting new regulations or utilizing existing laws with the imposition of conditions to address arising issues. The present study employed a descriptive-analytical approach to investigate the viewpoints of various legal systems and the anticipated administrative mandate in response to significant alterations resulting from the proliferation of the coronavirus. Additionally, this study scrutinized the implications of exceptions to the principle of contracts must be kept (Pacta sunt servanda) and their impact on contracts, with a particular focus on two distinct categories: continuous alienative contract and promissory contract .