تأثير اميددرماني بر خودارزشمندي و خودكنترلي دانش‌آموزان متوسطه اول شهر سربيشه

The effect of hope therapy on self-esteem and self-control of first secondary school students in Sarbisheh city

چكيده خودكنترلي و خودارزشمندي از جمله متغيرهاي مهمي است كه به نظر مي‌‌رسد بايد در مورد نوجوانان بيشتر مورد بررسي قرار گيرد. از طرف ديگر؛ آموزش اميددرماني مي‌‌تواند به كيفيت زندگي اين گروه از افراد جامعه كمك كند. هدف پژوهش حاضر، تأثير اميددرماني بر خودارزشمندي و خودكنترلي دانش‌‌آموزان متوسطه اول شهر سربيشه بود. پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل دانش‌‌آموزان متوسطه اول شهر سربيشه در سال تحصيلي 1402-1401 مي‌‌باشد. بر اساس آمار مديريت آموزش و پرورش، آمار آنان 730 نفر اعلام شد. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از دانش‌‌آموزان بود كه به روش نمونه‌‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار اندازه گيري در اين پژوهش شامل: پرسشنامه خودكنترلي تاگني، پرسشنامه خودارزشمندي كراكر و همكاران (2003) و پروتكل آموزشي اميددرماني اسنايدر (2000) بود. براي آزمودن فرضيه‌‌هاي پژوهش از روش تحليل كوواريانس تك متغيره و چند متغيره استفاده شد. يافته‌‌هاي پژوهش حاضر نشان داد، آموزش اميددرماني بر خودارزشمندي و خودكنترلي دانش‌‌آموزان تأثير دارد. كلمات كليدي: اميددرماني، خودكنترلي، خودارزشمندي.