بررسي حقوقي اراضي شهري و كاربري آن ها

Legal review of urban lands and their use

واژه اراضي جمع ارض به معناي زمين ها مي باشد، هرگاه اين اراضي بر حسب موقعيت جغرافيايي در محدوده قانوني شهرها قرار گرفته باشند، به آنها اراضي شهري و در غير اين صورت به آنها اراضي غيرشهري گفته مي شود. اراضي شهري با توجه به نوع آنها از لحاظ مالكيت و سابقه عمران و احيا، به سه دسته باير، داير و موات شهري تقسيم مي شوند. يكي از مسائل بسيار مهم در رابطه با اراضي شهري، كاربري آنهاست. كاربري زمين، نحوه استفاده از آن است. عموما هدف از وضع قوانين مختلف در حوزه اراضي شهري، حمايت از مالكيت مشروع صاحبان خصوصي اراضي، دولت، و برقراري نظم عمومي است. در حال حاضر مهمترين قانوني كه در اين ارتباط به تصويب رسيده قانون زمين شهري مصوب ۱۳۶۶ است. همچنين شهرداري، سازمان ملي زمين و مسكن، سازمان امور اراضي، سازمان ثبت اسناد و املاك كشور و شوراي عالي شهرسازي و معماري، مهمترين مراجع تصدي امور اراضي شهري، در ساختار حكومت مي باشند. مرجع صالح براي تشخيص نوع اراضي داير و باير و موات و ... كميسيون ماده ۱۲ قانون زمين شهري است كه مي توان از آراي اين كميسيون به دادگاه محل وقوع ملك شكايت كرد. تعيين كاربري املاك و هرگونه ايجاد تغيير در آنها در صلاحيت كميسيون ماده ۵ قانون شوراي عالي شهرسازي و معماري است. راي اين كميسيون قابل اعتراض شكلي در ديوان عدالت اداري است.