بررسي راهكارهاي عملي در جهت انعقاد شروط نامتقارن يكجانبه حل و فصل اختلاف در قراردادهاي تجاري بين المللي

Investigating practical solutions for concluding unilateral asymmetric conditions of dispute resolution in international trade contracts

بروز اختلاف در قراردادهاي تجاري بين المللي امري اجتناب ناپذير است كه حل وفصل هرچه سريع تر و كارآمدتر آن، از ضرورتي انكارناپذير برخوردار است. در اين راستا طرق مختلفي ممكن است مورد پيشبيني قرار گيرد كه يكي از آنها، شروط نامتقارن حل وفصل اختلاف است. در شروط نامتقارن به يكي از طرفين حق بيشتري در انتخاب مرجع رسيدگي-كننده به دعوي داده مي شود. شروط نامتقارن داراي انواع گوناگوني هستند كه از جمله آنها مي توان به شروط يكجانبه داوري و شروط يكجانبه قضائي نام برد. در باب اعتبار شروط نامتقارن، ميان حقوقدانان و نظام هاي حقوقي اختلاف نظر وجود دارد. گذشته از كاربرد و موارد استفاده از شروط يكجانبه، يكي از مهمترين مباحث كليدي مربوط به شروط نامتقارن حل وفصل اختلاف، مسئله اعتبار و صحت اين شروط و ميزان لازم الجرا بودن آن در سطح جهاني است چراكه طرفين يك قرارداد، بند مربوط به حل وفصل اختلافات را در جهت رفع هرچه سريعتر و كارآمدتر اختلافات خود در قرارداد وارد مي كنند. حال چنانچه در صورت بروز مشكل، يكي از آنها بر صحت و اعتبارشرط حل وفصل اختلاف ايراد وارد نمايد، مشكلات مضاعفي چون افزايش زمان و هزينه رسيدگي را به وجود خواهد آورد. هدف از اين پژوهش مطالعه و بررسي راهكارهاي عملي در جهت انعقاد شروط نامتقارن يكجانبه حل و فصل اختلاف در قراردادهاي تجاري بين المللي مي باشد.

Disagreement in international commercial contracts is an inevitable thing, and the more and more effective it is, it has an undeniable importance. Is. In this regard, various methods may be foreseen, one of them is asymmetric conditions for conflict resolution.