ارزيابي تغييرات ريخت شناسي رودخانه چهل گزي سنندج با استفاده از روش تحليلي و مدل رياضي

تغييرات ريخت شناسي رودخانه ها از مهم ترين عوامل مؤثر در فرآيندهاي ژئومورفولوژيك چرخه سيستم هاي رودخانه اي مي باشند. مورفولوژي آبراهه، يك شاخص مهم فرآيندهاي رودخانه اي است و همچنين براي نقشه برداري پيوسته هيدرواكولوژيك در سيستم رودخانه اي و براي پيش بيني مسير آينده رودخانه در پاسخ به نيروهاي خارجي، مهم است. در اين پژوهش به ارزيابي توزيع مكاني ريخت شناسي و كنترل طبيعي و آنتروپوژنيك بازه اي از رودخانه چهل گزي در بالادست سد وحدت سنندج است، پرداخته شده است. بازه مورد مطالعه در چهل كيلومتري شهر سنندج و بر روي رودخانه چهل گزي قرار داشته و اين بازه در حد فاصل ايستگاه هيدرومتري تونل به طرف پايين دست به طول 600 متر واقع شده است. بر اساس مجموعه واحدهاي جغرافيايي و محيط دره و سيلاب دشت و شيب طولي ابراهه، بازه مورد مطالعه به 6 مقطع عرضي تقسيم بندي شد. تغييرات ريخت شناسي با استفاده از توزيع قانون توان جريان و داده هاي بار رسوب در ايستگاه هاي مختلف آناليز شدند. رابطه بين توان جريان و مرفولوژي آبراهه در اين مقاطع با داده هاي بار رسوب بدست آمد تا بيشترين راندمان جريان به عنوان آستانه اي براي ژئومورفولوژيك ناپايدار تعريف شود. در اين بررسي با توجه به كوتاه بودن بازه ي مطالعاتي از مدل HECRAS جهت برآورد توان جريان استفاده شد. نتايج نشان مي دهد كه در بازه هاي 5 و6 و 4 با توجه به بالا بودن توان جريان فرسايش وجود دارد در حاليكه در ساير مقاطع حالت به نسبت تعادل پايدار هيدروليكي حاكم است.