تحليل تأثير لايروبي كانال‎هاي جمع‎آوري رواناب سطحي بر ضريب زبري مانينگ ( مطالعه موردي كانال ابوذر تهران)

لايروبي يك فرآيند مهم در مديريت كانال‎ها و شبكه جمع‎آوري و هدايت رواناب سطحي است كه به بهبود عملكرد و بهره‌وري اين كانال‌ها مي‌پردازد. در اين مقاله تاثير لايروبي كانال‎هاي جمع‎آوري رواناب سطحي بر ضريب مانينگ كانال‌ ابوذر پرداخته شده است. براي اين منظور از داده‎هاي اندازه‎گيري شده در يالادست و پايين‎دست محدوده مورد بررسي قبل و بعد از انجام لايروبي اين كانال در تاريخ 18 تير سال 1402 استفاده شده و ضريب مانينگ به وسيله مدلسازي در نرم‎افزار MIKE11 تعيين شده است. در اين مقاله نتايج ضرايب مانينگ بدست آمده با دو سري داده اندازه‎گيري شده مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته است. براي اندازه‎گيري سطح آب از دو حسگر فراصوتي استفاده شده و داده‎هاي سطح آب در فواصل زماني 15 دقيقه ثبت شده است. ابتدا به وسيله سطح‌سنج‌هاي فراصوتي اقدام به اندازه‎گيري سطح آب در بالادست و پايين‎دست بازه مطالعاتي در فواصل زماني 15 دقيقه شده است. سپس سري زماني برداشت شده به عنوان داده‎هاي شرايط مرزي بالادست و پايين‎دست به مدل داده شده و ضرايب مانينگ براي آن واسنجي شده است. نتايج بدست آمده نشان دهنده كاهش 26/5 درصدي در ضريب مانينگ بعد از عمليات لايروبي بوده است. اين به اين معناست كه كاهش ضريب مانينگ در اين كانال باعث كارايي بيشتر، افزايش ظرفيت انتقال آب، كاهش انرژي اصطكاكي كانال، كاهش خطر انسداد كانال و بهبود كيفيت آب كانال مي‌شود.