بررسي آزمايشگاهي آبشستگي موضعي در اطراف گروه پايه دوتايي در زاويه‏هاي مختلف نسبت به جهت جريان

علت اصلي شكست پل، عمل فرسايشي آب جاري است كه منجر به آبشستگي مي‌شود. آبشستگي موضعي اطراف يك سازه هيدروليكي به دليل افزايش ظرفيت انتقال رسوب در اطراف يك سازه و با تشكيل گرداب‏ها ايجاد مي‏شود. هدف از انجام آزمايش‏ها بررسي حداكثر عمق آبشستگي در اطراف گروه پايه دوتايي در زاويه‏هاي مختلف نسبت به جهت جريان در شرايط آب زلال مي‏باشد. آزمايش‏ها در فلومي به طول 12 متر، عرض 2/1 متر و ارتفاع 82/0 متر در آزمايشگاه مدل‏هاي فيزيكي و هيدروليكي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي خوزستان با عدد فرود 14/0 انجام شد. در آزمايش‏هاي گروه پايه دوتايي‏ از دو پايه استوانه‏اي كه فاصله مركز به مركز پايه‏ها (G) برابر 40 سانتي‏متر و در زاويه‏هاي 0°، 5° و 10° نسبت به جهت جريان مورد استفاده قرار گرفت. نتايج آزمايش‏ها نشان داد كه با افزايش زاويه از اثر حفاظتي پايه جلويي بر پايه عقبي كاسته مي‏شود و عمق آبشستگي افزايش مي‏يابد.