مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي اثر پيشينه لخته بر سرعت ته‌نشيني در تيكنرهاي مخروطي عميق مجتمع مس سرچشمه

چكيده فارسي :

لخته‌سازي باعث افزايش اندازه تجمع ذرات و درنتيجه افزايش سرعت ته‌نشيني آنها مي‌شود و به همين دليل شار عبوري از تيكنر و نهايتاً ظرفيت تيكنر را افزايش مي‌دهد. در طي فرايند لخته‌سازي، لخته‌ها شروع به رشد كرده و ساختارهاي متخلخلي را ايجاد مي‌كنند. خصوصيات لخته‌ها مانند شكل، اندازه، دانسيته، ساختار و مقاومت لخته‌ها بر كارايي فرايندهاي جدايش جامد از مايع مؤثر مي‌باشند. آبگيري از باطله‌ها در مجتمع مس سرچشمه در دو مرحله توسط تيكنرهاي نرخ بالا و سپس تيكنرهاي مخروطي عميق انجام مي‌شود. تيكنرهاي نرخ بالا با مصرف 10 گرم بر تن فلوكولانت درصد جامد 5/22 را به 47% و سپس تيكنرهاي مخروطي عميق با مصرف 25 گرم بر تن فلوكولانت درصد جامد باطله نهايي را به 60% مي‌رسانند. انتقال باطله توسط مسيري متشكل از كانال و لوله به طول تقريبي 7470 متر و اختلاف ارتفاع 150 متر به صورت ثقلي انجام مي‌شود. در اين تحقيق اثر لخته ايجاد شده در تيكنرهاي نرخ بالا و همچنين تنش و تلاطم ايجاد شده در مسير انتقال بر سرعت ته‌نشيني مواد در تيكنرهاي مخروطي عميق در مقياس آزمايشگاهي بررسي شد. نتايج نشان داد سرعت ته‌نشيني مرحله دوم با اضافه كردن 25 گرم بر تن فلوكولانت و ايجاد تنش توسط همزن مكانيكي به مدت 120 دقيقه (زمان مسير انتقال) در شرايطي كه در مرحله اول 10 گرم بر تن فلوكولانت اضافه شود، 27/81 سانتيمتر بر دقيقه و در شرايطي كه در مرحله اول فلوكولانت اضافه نشود 96/22 سانتيمتر بر دقيقه مي‌باشد. همچنين بررسي سرعت ته‌نشيني در نمونه ته‌ريز تيكنرهاي نرخ بالا نسبت به نمونه خوراك ورودي به تيكنرهاي مخروطي عميق در زمان مصرف 25 و 30 گرم بر تن فلوكولانت نشان داد كه بخش كمي از فلوكولانت استفاده شده در تيكنرهاي نرخ بالا در طي مسير، تأثيرش از دست رفته است. با توجه به نتايج حاصل شده از كليه آزمايش‌ها مي‌توان گفت كه اثر فلوكولانت استفاده شده پس از ايجاد تنش و اختلاط همچنان قابل مشاهده است و فقط بخش بسيار كمي از لخته‌هاي ايجاد شده در مسير انتقال از بين رفته‌اند.