بررسي تصوير‌شناسانه بازتاب هويت و فرهنگ ايراني در فيلم خانه‌اي از شن و مه ساخته‌ي واديم پرلمان

تصوير و تصويرپردازي بكي از فعاليت‌هاي ذهني انسان است، كه مي‌توان از آن به‌عنوان شِم و يا قوّه‌اي نام برد كه در تفكر و تنظيم روابط انسان با «ديگري» نقش اساسي ايفا مي‌كند. انسان‌ها بر مبناي تصاويري كه از يكديگر در سر مي‌پرورانند، يكديگر را درك، قضاوت و يا طرد مي‌كنند. اين مسأله در بعد كلان به روابط ميان كشورها و تمدن‌ها تعميم مي‌يابد به‌طوري كه كشور و فرهنگي با تصويري كه از «ديگري» فرهنگي مي‌سازد، در تعامل و يا تقابل با آن قرار مي‌گيرد. ايماگولوژي يا تصوير‌سازي يكي از روش‌هايي است كه به تجزيه و تحليل اين تصاوير مي‌پردازد و در بسياري از شاخه‌هاي علوم انساني به كار گرفته مي‌شود. در مقاله حاضر با بهره‌گيري از روش‌شناسي تصويرشناسي ادبي-هنري به واكاوي تصاوير به كار رفته در فيلم سينمايي «خانه‌اي از شن و مه» پرداخته شده است. در اين فيلم تصويرسازي كه از «ديگري» ايراني شده است منعكس‌كننده ويژه‌گي‌هاي فرهنگ ايراني است. بررسي تصاوير بسته بينا فرهنگي كه «من» آمريكايي و «من» غيرآمريكايي از «ديگري» ايراني مي‌سازد، نشان مي‌دهد كه فيلم مذكور بيش از آن كه ضد ايراني باشد، ضد آمريكايي است.