نقدي بر سياست هويت از منظر درهم‌تنيدگي (اينترسكشناليتي) به همراه مطالعه موردي جنبش زنان و قوميت در آذربايجان

اين مقاله از چارچوب نظري درهم تنيدگي براي تحليل سياست هويت استفاده مي كند. در چارچوب فهم جنبش هاي اجتماعي از درهم تنيدگي، سه نقد مهم نسبت به سياست هويت وجود دارد؛ اول آن كه سياست هويت جدايي گرا و چندپاره است. دوم، سياست هويت براي شناسايي فرهنگي در مقايسه با بازتوزيع اقتصادي، ارزش بيشتري قائل است. به عبارت ديگر، گروه ها با ادعاي سياست هويت خواهان شناسايي منافع مضيق خود هستند تا آن كه به دنبال تعهد گسترده تر رفاه اجتماعي باشند. سوم، سياست قرباني بودگي را رواج مي دهد. افراد به‌طور اساسي، سياست هويت را بر مبناي وضعيت قرباني خود مانند زنان، سياهان، معلولان و... تعريف مي كنند كه مبناي ادعاي جداگانه آن‌ها براي شناسايي است. ادعاهاي سياسي تنها بر مبناي قرباني‌بودگي است و شامل ارزش هاي ديگري نمي‌شود. موضوع اصلي در اين مقاله، نقد ساختار ذات گرايانه، ثابت و انحصاري سياست هويت است كه سياليت و قابليت تغيير و انتقال هويت ها را ناديده گرفته و منجر به چندپارگي و به حاشيه راندگي برخي از افراد و گروه ها در جنبش هاي اجتماعي مي شود. در همين راستا است كه درهم تنيدگي از نگرش ضدذات باوري كه با آن پيوند نزديكي دارد، متمايز است. براي مثال، زنان متعلق به گروه هاي اقليت با نگرش ضدذات باوري، فمينيسم را از سويي به خاطر عدم حضور مؤثر گروه هاي مختلف زنان و از سوي ديگر به دليل ادعاي نمايندگي همه زنان نقد كرده اند. هدف اين مقاله، نقد سياست هويت و معرفي سياست هويت جايگزين با عنوان سياست نامتقارن است كه ذات گرا نيست، درهم تنيده و پويا بوده و هويت ها به‌عنوان فاعلان سياسي جمعي و ائتلاف هاي آگاهانه درك مي شود كه فضا را براي هويت فردي نيز باز مي گذارد. همچنين، در اين مقاله به بررسي رابطه بين جنبش زنان و قوميت در آذربايجان در چارچوب نظري درهم تنيدگي پرداخته مي شود تا نوع سياست هويت غالب بر اين دو جريان مشخص سازد.