تحولات شعر و موسيقي در توليدات موسيقي مردم‌پسند ايراني دهه90 شمسي با رويكرد هويت ملي

انتقال جهان‌بيني ملي به نسل آينده بدون درك درست از مؤلفه‌هاي هويت‌ساز ممكن نيست. موسيقي مردم‌پسند از مهم‌ترين شاخصه‌هاي بررسي هويت يك جامعه است. نقش هنر به‌ويژه شعر فارسي و موسيقي ملي در انتقال جهان‌بيني ايراني و ارزش‌ها و باورهاي تمدني انكارناپذير است. در ايرانِ دهه90 شمسي، در حوزۀ موسيقي مردم‌پسند تغييراتي مشاهده مي‌شود. نوآوري و هدف از پژوهش حاضر بررسي تحول سه مؤلفۀ هويتي در آثار مردم‌پسند ايراني در توليدات موسيقايي دهه90 شمسي است. مؤلفه اول پاي‌بندي به استانداردهاي شعر فارسي، دوم پاي‌بندي به موسيقي ملي ايراني و مؤلفه سوم پاييندي به مفاهيم شعري رايج در فرهنگ ايراني، مي‌باشد. به همين منظور با استفاده از روش تحليلي-توصيفي و نمونه‌گيري هدفمند، محبوب‌ترين آثار پنج نفر از پرطرفدارترين خوانندگان دهه90 شمسي، بررسي مي‌شود. يافته‌ها نشان مي‌دهد در آثار اواخر دهه 90 از نظر فني و محتواييِ شعر، همچنين ميزان رعايت شاخصه‌هاي موسيقي رديف دستگاهي كه موسيقي ملي ايران است، نسبت به اوايل دهه 90 تغيير و افت مشاهده مي‌شود. در اين دهه خوانندگان داراي برچسب هنجارشكن كه متن آثارشان اغلب حتي شعر هم نيست، به مرور بيشترين تعداد مخاطب را پيدا كردند. در عين حال محتواي آثار اين گروه در تناقض با فرهنگ ايراني است. در نتيجه مي‌توان گفت در پايان دهه 90 ضعف در كيفيت شعر، همچنين فاصله گرفتن از موسيقي ملي در توليدات موسيقايي مردم‌پسند، عاملي مهم در جهت تضعيف هويت ملي به شمار مي‌رود.