بررسي پندهاي اخلاقي ضرب المثل هاي مازندراني

Examination in the moral advice of Mazandarani proverbs

اخلاق به معناي خوي ها، خصلت ها و مجموعه صفات نهادينه شده در درون انسان است كه با توجه به هنجارها و ارزش ها دروني سازي ميشوند و دو نوع خوب و بد دارند. هر جامعه اي از پند و اندرز براي رهنمون كردن اعضاي خود استفاده ميكند؛ اين پند و اندرزها به وسيله داستان هاي آموزنده، حكايت ها، قصه ها و مثل ها به طور غير مستقيم به افراد منتقل ميشوند كه برتري بيشتري در اثرگذاري بر شيوه مستقيم نصيحت كردن دارند. هر قومي در جهان با توجه به گويش خود از مثل ها در گفت وگوهاي روزمره استفاده ميكند و پندهاي اخلاقي را به شيوه اي شيرين و كوتاه متذكر ميشود. مقاله حاضر به بررسي پندهاي اخلاقي در ضرب المثل هاي مازندراني ميپردازد. ابتدا پس از طرح و بحث موضوع، به توضيح مفهوم اخلاق، سپس به تبيين مفهوم پند و اندرز و ضرب المثل پرداخته و پس از آن توضيح مختصري در مورد موقعيت جغرافيايي استان مازندران و زبان و گويش مازندراني ارائه ميشود و با ذكر نمونه هايي معنا و مفهوم درك شده از مثل ها و ارتباط آنان با ويژگي هاي پسنديده و ناپسند اخلاقي بررسي ميشود و براي نشان دادن اهميت ويژگي هاي اخلاقي ذكر شده؛ گاها سخناني از بزرگان در مقام تاييد آورده ميشود.