بررسي و تحليل اطلال و دمن در اشعار شاعران و موسيقي قشقايي

Investigation and analysis of Atlal and Deman in Qashqai poets poems and music

ادبيات يكي از عوامل جاودانگي و حيات فرهنگ ها و تمدن هاي ملل مختلف در جوامع بشري است. ادبيات قشقايي يكي از شاخه هاي ادبيات ايراني است كه از نظر ادبي از غناي بالايي برخوردار است. اطلال و دمن گه بر گرفته از اشعار عربي دوره جاهلي است در شعر قشقايي براي بيان غم و اندوه و فراق شاعران رواج زيادي داشته است. هدف از انجام اين تحقيق بررسي اطلال و دمن در شعر و موسيقي قشقايي بوده است. اين تحقيق به دو روش انجام شده است. يكي از آنها روش اسنادي كتابخانه اي (توصيفي تحليلي) بوده كه با مراجعه به كتابخانه ها و فيش برداري از منابع مطالعاتي معتبر موجود از جمله كتاب هاي شعر قشقايي در اين زمينه انجام شده است. روش ديگر مصاحبه با چند تن از شاعران قشقايي بوده است. در اين تحقيق اشعار منوچهري، ماذون، نادري دره شوري و ديوان عثمان مختاري و نيز موسيقي قشقايي به عنوان نمونه انتخاب شدند. با توجه به نتايج تحقيق مي توان گفت كه در موسيقي قشقايي به جنبه هاي مختلف حماسي، فراق يار و وصف طبيعت قشقايي پرداخته است. همچنين در اشعار شاعران قشقايي همانند اعراب جاهلي اطلال و دمن به وفور آمده است. اما از آنجايي كه شاعران قشقايي يكجا نشين و بيشتر در شهر ساكن بوده اند، در اكثر اين شاعران بر خلاف اعراب، معشوق يكجانشين بوده است.