تحليل عناصر زبان زنانه در طعم گس خرمالو نوشته ي زويا پيرزاد بر اساس نظريه ي ليكاف

Study of the stylistic elements of women s writing in the Taste of Kakis written by Zoya Pirzad based on Lakoff s theory

از اواخر دهه ي شصت ميلادي و تحت تاثير تفكرات، ديدگاهها و جريانات فمينيستي، توجه به تفاوت هاي زنان و مردان مورد توجه بسياري از علوم قرار گرفت. تغييرات اجتماعي بعد از سالهاي 1950 در آمريكا و اروپا زمينه ساز اوج گيري جنبش هاي فمينيستي شد. فعالان اين عرصه در پي كشف ديدگاه تازه اي بودند و سعي داشتند از منظر متفاوتي به مسائل نگاه بياندازند. مفهوم جنسيت به يكي از مفاهيم رايج پژوهشگران در حيطە هاي مختلف علوم انساني بدل شد. زبان شناسي نيز از اين قاعده مستثني نبوده است. محققان زيادي در حوزه جامعه شناسي زبان به بررسي ارتباط ميان زبان و جنسيت پرداختند. دراين ميان، رابين ليكاف (1975)، زبان شناس آمريكايي، براي نخستين بار با ارائه الگوي گفتار زنانه در گفتمان، ديدگاه نويني در خصوص تمايز زبان زنان و مردان مطرح ساخت. به زعم وي، كاربرد زنان از زبان متاثر از جايگاه اجتماعي آنان در جامعه مي باشد. در واقع، نابرابري اجتماعي بين جايگاه زنان و مردان سبب خلق تفاوت هايي در بكارگيري زبان توسط زنان و مردان ميشود. مقاله حاضر بر آنست تا با روش توصيفي-تحليلي و با استناد به نظريه رابين ليكاف به بررسي مجموعه داستان طعم گس خرمالو نوشته ي زويا پيرزاد، داستان نويس معاصر فارسي، بپردازد تا ميزان انطباق زبان شخصيت هاي زن با مؤلفه هاي ليكاف بررسي نمايد. داده هاي پژوهش مشخص مي نمايد كه زويا پيرزاد با استفاده از واژگان زنانه، تشديدكننده ها، ترديدنماها، رنگواژه ها و واژگان احساسي در حوزه ي واژگاني، و كاربرد جملات نيمه تمام، جملات پرسشي بيشتر به شكل حديث نفس و جملات تعجبي در حوزة نحوي، توانسته سبك نوشتار زنانه ي خود را حفظ كند و در ايجاد زباني متناسب با جنسيت شخصيتها تا حد زيادي موفق عمل نمايد.