«بررسي و تحليل وجوه اشتراك و افتراق در تصويرسازي‌هاي نمادين اشعار فروغ فرخزاد و هوشنگ ابتهاج»

Investigation and analysis of commonalities and differences in the symbolic depictions of the poems of Forough Farrokhzad and Houshang Ebtahaj

اين جستار كوشيده است وجوه اشتراك و افتراق در تصويرسازي‌هاي اشعار فروغ فرخزاد و هوشنگ ابتهاج، با استفاده از وا‍ژه هاي نمادين را به روش توصيفي- تحليلي، بررسي كند. اين شاعران در برهه اي از زندگي ادبي خود، واژگاني نظير شب گور (نماد تنهايي)، سپيده‌دم (نماد رهايي از غم) و امثالهم را براي بيان درونمايه‌هاي شخصي به كاربرده‌اند و با تغيير ديدگاه در زندگي شخصي و هنري، واژگاني نظير خيابان وحشت زده (نماد ظلم)، سحرگاه خونين (نماد اعدام دادخواهان) و امثالهم را براي اعتراض نسب به سياست‌هاي پهلوي استفاده كرده‌اند. تفاوت‌هاي اين دو شاعر در بيان چگونگي بعضي از درونمايه‌‌ها شعري است. ديگر وا‍ژه هاي نمادين به همين روال در زمينه‌هاي مختلف به كار مي‌روند.

This essay has tried to investigate the commonalities and differences in the depictions of Forough Farrokhzad and Houshang Ebtahaj s poems by using symbolic words in a descriptive-analytical way. At some point in their literary life, these poets have used words such as Shab-Gor (a symbol of loneliness), Dawn (a symbol of freedom from sadness) and the like to express personal themes, and with a change of perspective in their personal and artistic life, words such as the street of terror They have used Zadeh (a symbol of oppression), Sahargah Khounin (a symbol of the execution of litigants) and others like them to protest the Pahlavi policies. The differences between these two poets are in expressing how some themes are poetic. Other symbolic words are used in the same way in different fields.