بررسي موتيوهاي جديد سبك هندي در سدۀ يازدهم و دوازدهم هجري

Investigation of New Motifs of Indian Style in the 11th and 12th Hijra Centuries

سبك هندي، خاستگاه موتيوهاي جديد و بي‌سابقه‌اي همچون گل كاغذي، كاغذ آتش‌زده، گل قالي، شيشۀ ساعت، خواب مخمل و قافلۀ ريگ روان است كه حضور اين موتيوها، موجب تمايز شعر ايشان با گذشتگان شده است. پژوهش حاضر، با هدف تحليل تصاوير اين موتيوها و برخي ديگر از موتيوهاي گسترش‌يافته در سبك هندي همچون حباب، گرداب و موج، شعر شماري از شاعران سدۀ يازدهم و دوازدهم هجري را به روش توصيفي- تحليلي بررسي كرد. دستاورد اين پژوهش نشان داد كه كليم كاشاني و سليم تهراني، مبدع موتيوهاي جديد سبك هندي بودند و صائب و بيدل، آن‌ها را با بسامد بيشتري در شعر خود تكرار كردند. علاوه‌بر اين يافته‌هاي پژوهش نشان داد، به جز موارد محدود، اغلب موتيوهاي جديد سبك هندي به شعر كلاسيك دوره‌هاي ادبي پس از خود نرسيدند.

Flora motifs and literary traditions associated with them represent one of the aspects of the poetic images in the poetry of Zolali Khansari, an Indian-style poet in the 11th century AH. Sometimes out of necessity and sometimes for poetic talents, he has revised the literary traditions related to flora motifs in his poetry. To this end, the present study investigated Zolali Khansari’s approaches to the literary traditions of flora motifs by using an analytical descriptive method. The findings showed that Zolali Khansari followed three approaches to addressing the literary traditions of flora motifs including repetition of the literary tradition, accompanying the literary tradition with a new image, and innovation. Thus, one of the approaches adopted by the poet has been centered on the repetition of the literary tradition to form new images using different methods. In addition, using his ability to create artistic images, Zolali Khansari has created new and unprecedented images of the motifs of red flowers, cypresses, anemones, blossoms, buds, tulips, and palm trees. Moreover, these new images have been illustrated through the second stanzas in his poems.