واكاوي بن مايه هاي ادبيات پايداري در شعر ايران و شيلي* (مورد پژوهش: فرخي يزدي و ويكتور خارا)

Analysis of the Basics of Sustainability Literature in Iranian and Chilean Poetry )Case study: Farrokhi Yazdi and Victor Khara(

پايداري و مقاومت از جمله مفاهيمي است كه از دورۀ كلاسيك در ادبيات ملت ها كم و بيش وجود داشته است ولي با رشد سرمايه داري، ظهور جوامع مدرن و استعمار، مضامين تازه اي به عنوان ادبيات پايداري بوجود آمد كه خيلي زود به نوع تازه اي در ادبيات تبديل شد. مفاهيم مطرح شده در اين نوع ادبي صرفنظر از جغرافياي كشورها، نژادملت ها و مسائل ايدئولوژيك، اشتراكات بسياري دارند. در اين مقاله با واكاوي شعر پايداري در ايران و شيلي به اين پرسش خواهيم پرداخت كه كداميك از مضامين ادبيات پايداري در شعر ايران و شيلي بازتاب بيشتري داشته اند؟ براي دست يابي به نتايج بهتر، با انتخاب دو شاعر تاثير گذار، فرخي يزدي و ويكتور خارا محدوديت پژوهش صورت پذيرفت. انتخاب اين دو شاعر به دليل نقش پررنگ آنها در خلق آثاري تاثير گذار در حيطۀ ادبيات مقاومت بوده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد مضاميني مانند اعتراض به سختي كار دهقانان و كارگران، دعوت به مبارزه، توصيف فقر، اميد به آينده، وطن و اتحاد از جمله بن مايه هايي است كه به صورت مشترك در شعر فرخي يزدي و ويكتورخارا وجود دارد.