بازنمايي مؤلفه هاي رمان نو در رمان كريستين و كيد از هوشنگ گلشيري

Representation of the components of the new novel in the novel Christian and Kid by Houshang Golshiri

جريان فكري رمان نو يكي از جنبش هاي نوين و سنت گريز در سير داستان نويسي جهان بوده است. اين جريان ادبي بطور ويژه در فرانسه، با زيرپا گذاشتن بسياري از اصول نگارش داستان، به نفي ساختارهاي سنتي داستان نويسي پرداخت و ساختارهاي شالوده شكنانه اي را وارد دنياي ادبيات كرد. در واقع، نيمه دوم قرن بيستم عرصه فعاليت داستان نويساني است كه با ديدگاهي نوگرايانه، سعي بر آن داشتند تا مفهوم و پيام داستاني را از نوشته خود حذف كنند و با از ميان برداشتن رابطه صورت با مفهوم، به نوعي ماجراجويي در متن بپردازند. اين جريان فكري نوآور در ايران نيز طرفداراني نه چندان اندك به خود جلب كرد. از آن جمله ميتوان به هوشنگ گلشيري اشاره كرد كه همواره در پي به كارگيري شيوه هاي نويني در روايت و تكنيك داستان نويسي بوده است. رمان كريستين و كيد (1350) راوي تجربه صناعت هاي نگارشي جديد توسط نويسنده مي باشد كه واكاوي آنها ايده نزديكي تفكر و تكنيك نويسنده با رمان نو نويسان فرانسوي را به ذهن متبادر ميسازد. مقاله حاضر بر آن است تا با بازنمايي مولفه هاي رمان نو در رمان كريستين و كيد اثر هوشنگ گلشيري به قرابت فكري و تاثيرپذيري اين نويسنده پارسي از رمان نو بپردازد.