تغييرات زاويه ترنر متاثر از جريان سطحي ورودي از تنگه هرمز

ساختارهاي پخش دوگانه و شكل گيري انگشت نمك و همرفت پخش، وابسته به اختلاف چگالي و لايه بندي آب هستند. تداخل جريان هاي سطحي و عميق، افزايش تبخير و كاهش دماي لايه بالايي از جمله عوامل مهم در شكل گيري اين ساختارها هستند. محدوده اين ساختارها بر اساس مقادير زاويه ترنر تعيين مي شود و تغييرات اين كميت بيانگر تغيير در ساختارهاي پخش دوگانه است. مناطقي مانند تنگه هرمز كه تبادل اصلي در آن از طريق جريان ترموهالين است، مستعد ساختارهاي پخش دوگانه است. نفوذ جريان فصلي اقيانوس هند به خليج فارس در اواخر بهار به اوج خود مي رسد. اين تبادل، گراديان قائم دما و شوري در تنگه هرمز و ميان دو لايه را ايجاد نموده و شرايط شكل گيري انگشت نمك و همرفت پخش را فراهم مي كند. ساختارهاي پخش دوگانه در فروردين ماه بيشتر در سطح تا عمق 40 متر و در عمق 80 متر تشكيل مي شوند و از عمق 40 تا 80 متر ستون آب در شرايط پايداري استاتيكي قرار دارد، اما از فروردين تا خرداد ماه با گسترش ساختارهاي پخش وآميختگي ناشي از آنها، پايداري ستون آب كاهش مي يابد كه اين امر ناشي از افزايش جريان ورودي از درياي عمان به خليج فارس است.