مدل‌سازي انتشار ذرات معلق در يك واحد صنعتي با بكارگيري مدل Aermod و بررسي عوامل مؤثر بر نرخ انتشار

در پژوهش حاضر از داده هاي منابع آلوده كننده يك منطقه صنعتي (كه همگي از نوع منبع نقطه اي هستند) و داده هاي هواشناسي براي مدل‌سازي پراكنش ذرات معلق با بكارگيري مدلAERMOD استفاده شد. مدلسازي در اين بررسي براِي فاصله 30 كيلومتري از منابع انتشار انجام شده است. در نهايت الگوي پراكندگي و غلظت ذرات معلق آلاينده براي متوسط ساعتي، روزانه، ماهانه و فصلي در دو نمونه تابستانه و زمستانه بدست آمده است. در متوسط هاي زماني، اختلاف زيادي در مقادير غلظت ذرات معلق آلاينده ديده مي شود. در متوسط هاي زماني ساعتي تا روزانه بيشترين نوسان در جهت پراكندگي ذرات ديده مي شود، كه در پهنه هاي پيرامون منبع نقطه اي بيشترين تمركز را دارد. با بزرگ شدن مقياس زماني به ماهانه و فصلي، بيشينه غلظت و حجم آلودگي در جهت شمال غربي و جنوب شرقي كارخانه متمركز مي شود. نتايج مربوط به تعيين نوع همبستگي شناسه هاي دودكش از جمله قطر دودكش، ارتفاع دودكش، دماي خروجي و سرعت گاز خروجي با نرخ انتشار نشان مي دهد كه با افزايش قطر و ارتفاع دودكش، ميزان نرخ انتشار افزايش مي يابد.