كليدواژه :
حقوق بين المللي , حقوق ديپلماتيك , حقوق دفاعي , ديپلماسي امنيتي , سازمان هاي اطلاعاتي.
چكيده فارسي :
پديده جاسوسي عليرغم سكوت قوانين و مقررات بين المللي كه نسبت به آن در زمينه حقوق ديپلماتيك وجود دارد، ارتباطي ناگسستني با نقض حاكميت كشورها دارد. لذا با تبيين حدود و ثغور مشروعيت اقدامات ديپلماتيك از طريق بررسي دكترين عدم مداخله و اصل حاكميت در حقوق بين الملل نقض اصول مسلم حقوق بينالملل آشكار مي‌گردد. از سوي ديگر مفهوم شناسي جاسوسي در حقوق بينالملل مدرن نشانگر وسعت مفهوم جاسوسي داشته و صرفاً منحصر به جمع آوري اطلاعات در زمان جنگ نمي باشد. لذا اقدامات جاسوسي مفهومي عام است و شامل كودتا و مداخلات نظامي نيز مي‌گردد. لذا آراء ديوان بينالملل دادگستري در مواردي مانند كودتا و مداخله نظامي به عنوان اثبات مدعا قابل استفاده است و رويكرد ديوان در غفلت از مفهوم عام جاسوسي مورد انتقاد است. تبيين مدل مفهومي رابطه جاسوسي با نقض اصل عدم مداخله و نقض حاكميت كشورها توسط ساختار قياس حقوقي متشكل از دو گزاره است: اولا نقض حاكميت كشورها از طريق نقض دكترين عدم مداخله ممنوع است. ثانيا جاسوسي از مصاديق مسلم اصل عدم مداخله است. لذا نتيجه عبارت است از اينكه: جاسوسي باعث نقض حاكميت كشورها مي‌گردد و لذا ممنوع است. با تحليل آراء مختلف صادره ديوان بين‌المللي دادگستري و رويه قضايي بين المللي و قطعنامه هاي شوراي امنيت و مجمع عمومي سازمان ملل نتيجه قياس حقوقي مذكور اثبات مي گردد. از سوي ديگر كشورهاي داراي سرويس جاسوسي قدرتمند از سكوت قوانين بين الملل و قاعده لوتوس در بحث جاسوسي در زمان صلح سوءاستفاده نموده و قاعده را به نفع خود استفاده مي نمايند. با توجه به محدوديت هاي ساختاري تدوين مقاله، صرفاً به موضوع «حقوق ديپلماتيك» محدود شده است. در اين چارچوب، چهارچوب نظري تحقيق بر اساس اسناد و قوانين حقوق بين الملل است و با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و منابع كتابخانه‌اي است.
چكيده لاتين :
The phenomenon of espionage, despite the silence of international laws and regulations regarding it in the field of diplomatic rights, has an inextricable connection with the violation of the sovereignty of countries. Therefore, by explaining the limits and loopholes of the legitimacy of diplomatic actions, through the examination of the doctrine of non-intervention and the principle of sovereignty in international law, the violation of certain principles of international law is revealed. On the other hand, the concept of espionage in modern international law shows the breadth of the concept of espionage and is not only limited to gathering information during war. Therefore, espionage actions are a general concept and include coups and military interventions. Therefore, the opinions of the International Court of Justice in cases such as coups and military intervention can be used as proof of the claim, and the approach of the Court is criticized for neglecting the general concept of espionage. The explanation of the conceptual model of the relationship between espionage and the violation of the principle of non-intervention and the violation of the sovereignty of countries is based on the structure of the legal analogy consisting of two propositions: First, the violation of the sovereignty of countries through the violation of the doctrine of non-intervention is prohibited. Secondly, espionage is a definite example of the principle of non-interference. Therefore, the conclusion is that: espionage violates the sovereignty of countries and is therefore prohibited. By analyzing the different opinions issued by the International Court of Justice and international judicial procedure and the resolutions of the Security Council and the United Nations General Assembly, the result of the aforementioned legal analogy is proven. On the other hand, countries with powerful spy services have abused the silence of international laws and the Lotus rule in the matter of espionage in peacetime and use the rule to their advantage. Due to the structural limitations of the article, it is limited to the subject of diplomatic rights . In this framework, the theoretical framework of the research is based on the documents and laws of international law, and it uses the descriptive-analytical method and library resources.
