دنياشناسي از زبان امام علي(ع) براساس خطبه هاي نهج البلاغه ونسبت آن با تربيت معنوي

درقرن بيست ‌و يكم، معنويت بيش‌ از پيش در جوامع بشري اهميت يافته واين مهم دردهه اخير،زمينه‌ساز ظهوررويكردي جديددرتربيت به نام تربيت معنوي شده است.تربيت معنوي را مي توان تلاش و توسعه و تحكيم پيوند انسان با خويشتن، با ديگران،باطبيعت و خداوند تعريف كرد كه محصول آن بخشيدن غنا و عمق به زندگي انسان است.نهج‌البلاغه آثارمختلف دنياشناسي را درحيات انساني بيان كرده است.دنيا شناسي يكي از مباني تعليم و تربيت در نهج البلاغه وهم چنين يكي از اصول اساسي تربيت معنوي در نهجالبلاغه تلقي شده است.براساس آموزه هاي نهج البلاغه دنياگرايي مهم‌ترين آسيب تربيت معنوي است.دنياگرايي مانع نيل انسان به‌مراتب كمالو تربيت معنوي بوده است.هدف پژوهش حاضربررسي سيماي دنياوآخرت اززبان امام علي(ع)براساس خطبه هاي نهج البلاغه وهم چنين ساخت وطراحي مدل نهايي مربوطه خواهد بود.نوع پژوهش «استفاده ازمنابع موجود»وروش گردآوري اطلاعات«روش تحليل محتوا»درنظرگرفته شده است.پس از بررسي ومطالعه دقيق هفت منبع وفهارس موضوعي نهج البلاغه درمجموع 64مرتبه در47خطبه( 154فراز) شناسايي ونهايي شدند.يافته هاي پژوهش درباره طراحي و ساخت مدل نهايي دنياشناسي امام علي(ع) به تفكيك سه بعدتربيت معنوي، مبتني بر سه بخش اصلي به ترتيب توالي سنخ شناسي شده اند:1) بعدشناختي شامل توصيف وچيستي دنيا( 19 مرتبه و بيان 190 ويژگي دنيا)،نسبت بين دنياوآخرت(8 مرتبه)،2)بعد عاطفي/احساسي دنياانديشي(موعظه و عبرت گرفتن از گذشتگان نسبت به دنيا و هم چنين مثال دنيا)( 16موردو 115نكته)و 3)بعدرفتاري شامل وظايف ما نسبت به دنيا(33 مرتبه ومعرفي73وظيفه)وچرايي وضرورت وظايف ما(19مرتبه وبيان96 ضرورت).انديشه ورزي امام علي(ع) نسبت به دنيا و آخرت برگرفته از آموزه هاي قرآن كريم،رويكردي جامع،روشنگرانه،آينده پژوهي وتحليل گربوده است.امام تصاوير مختلف از دنيا ارائه داده تا به انسان بصيرت بخشد وبر اساس آن با دنيا به تعامل بپردازد.نسبت بالاي جنبه منفي تصاوير ارائه شده ازدنيا،به مثابه ي هشدارو تلنگري است كه مي خواهد موجب دنيابيني و آخرت طلبي شود.البته دركنار اين تصاوير، امام به جنبه مثبت دنيا نيزتوجه داشته است.