خدا محوري وتاثير آن در سلامت معنوي از منظر امام علي عليه السلام در نهج البلاغه

سلامت معنوي به عنوان يكي از ابعاد مهم سلامت، در نيم قرن اخير مورد توجه ويژه سـازمان جهـاني بهداشت قرار گرفته است. به رغم پژوهش هاي بسياري كه در مورد سلامت معنوي در طول دهه هاي گذشته انجام شده است، همچنان پرسش هاي بنياديني در اين حوزه وجود دارد كه توافقي در پاسخ به آن ها در بين نخبگان و متخصصان اين رشته وجود ندارد. لذا يكي از راه هاي اين مسأله، تعريف سلامت معنوي در قالب يك نظام فكري كلان تراست. رويكرد اصلي در اين پژوهش مراجعه به منابع اسلامي به عنوان يك رويكرد فكري كلان به موضوع سلامت معنوي مي باشد و نهج البلاغه به عنوان منبع اصلي انتخاب شده است. از آنجايي كه شرط و شاخص اصلي سلامت معنوي در رويكرد اسلامي اتصال و ارتباط با خداوند است هدف اصلي اين پژوهش بررسي موضوع خدامحوري در ارتباط با سلامت معنوي بود. در اين پژوهش به منظور تدوين شبكه مضامين خدامحوري در ارتباط با سلامت معنوي از روش كيفي تحت عنوان، تحليل مضمون استفاده شد،كه بعد از جمع آوري داده هاي كيفي به كد گزاري و تنظيم آنها در قالب شبكه مضامين پرداخته شد كه در نهايت هفت شبكه مضمون تحت عناوين: حيات معنوي، تقوا، استغفار، ثبات قدم در ارتباط با خدا، دعا، توكل و تفكر عميق، بدست آمد. و در نهايت الگوي كيفي روابط متقابل اين مولفه ها ارائه گرديد.