جلوگيري از آلودگي آب‌هاي زيرزميني توسط پسماند روغن‌هاي خوراكي

روغن هاي پسماند خوراكي يكي از عوامل مهم آلوده كننده آب است. يك عادت كاملاً اشتباه كه متأسفانه در بين مردم بسيار رايج است، دور ريختن روغن پخت و پز استفاده شده حاصل از سرخ كردن، در سينك يا سطل زباله است روغن پسماند خوراكي، اثرات مخربي بر محيط زيست دارد. پسماند روغن هاي خوراكي مي توانند به داخل زمين تخليه شده و به آب هاي زيرزميني كه منبع مهمي براي آب آشاميدني هستند نفوذ كند. يك ليتر روغن مصرف شده مي تواند يك ميليون ليتر آب را آلوده كند و 25 درصد آلودگي آب ناشي از روغن مصرف شده است. بر اساس تحقيقات انجام شده در ايران، سالانه حدود 20 درصد از 1.5 ميليون تن روغن مصرفي معادل بيش از 300000 تن روغن پسماند توليد مي گردد. اين حجم از پسماند روغن خوراكي باعث آلودگي آب هاي زيرزميني خواهد شد كه براي جلوگيري از اين معضل بايد راهكاري انديشيد. مقاله حاضر پتانسيل پسماند روغن خوراكي را به عنوان يك منبع انرژي جايگزين در بسياري از كاربردهاي متفرقه به دليل خواص فيزيكوشيميايي مناسب آن مورد بحث قرار مي دهد. در حال حاضر، استفاده از سوخت زيست تخريب پذير براي مقابله با رشد سريع جمعيت و همچنين صنعتي شدن و حفظ محيطي پاك مطلوب است. با اين حال، نگراني اصلي در يافتن منبع انرژي جايگزين، هزينه توليد بالاي آن است كه مي تواند با استفاده از يك ماده ارزان تر مانند پسماند روغن خوراكي جبران شود. ترانس استري شدن پسماند روغن خوراكي با الكل، متداول ترين فرآيند مطالعه شده در تبديل پسماند روغن خوراكي به بيوديزل است. اگرچه توليد بيوديزل يكي از كاربردهاي جذاب پسماند روغن خوراكي است، كه مي‌تواند وابستگي به استفاده از گازوئيل مبتني بر نفت را كاهش دهد كه امروزه حوزه اصلي مورد توجه است.