اثر پساب ﻓﺎﺿﻼب و زﺋﻮليت ﺑﺮ محتواي كلروفيل و عناصر معدني در كينوا

كاربرد آبﻫﺎي ﻏﯿﺮﻣﺘﻌﺎرف جايگزين مناسبي براي آبياري محصولات كشاورزي است. زﺋﻮﻟﯿﺖ به عنوان يك ماده معدني نيز با توجه به خصوصيات تبادل كاتيوني بالايي كه دارد مي تواند ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر كاهش اثرات مضر پساب، مطلوب باشد. تحقيق حاضر جهت بررسي اثر پساب ﻓﺎﺿﻼب و زﺋﻮليت ﺑﺮ محتواي كلروفيل و عناصر معدني در كينوا در منطقه گندمان به صورت اسپليت پلات در قالب بلوك هاي كامل تصادفي در سال 1402 اجرا گرديد. تيمار آبياري در دو سطح (I1: آبياري با آب معمولي و I2: آبياري با پساب) و تيمار زﺋﻮﻟﯿﺖ در دوسطح (Z0: بدون زئوليت و Z1: زئوليت) در سه تكرار بود. برهمكنش سطوح آبياري و زئوليت بر صفات مورد بررسي معني دار شد؛ مشاهده گرديد كه تيمار كاربرد پساب فاضلاب و زئوليت (I2Z1) بطور معني داري موجب افزايش 24/55 درصدي عملكرد دانه نسبت به تيمار شاهد (I1Z0) گرديد. محتواي كلروفيل و ميزان نيتروژن، فسفر و پتاسيم، در اندام هوايي در تيمار I2Z1 به ترتيب با مقادير 7/1 ميلي گرم بر گرم، 2/1، 8/0 و 92/0 درصد در ماده خشك، بطور معني داري، بيشترين ركورد را به نام خود ثبت نمود. با توجه به نتايج، كاربرد پساب فاضلاب به همراه زئوليت، موجب افزايش جذب عناصر غذايي توسط گياه و افزايش معني دار عملكرد نسبت به شاهد گرديد.