نقش به نژادي در بهبود كارايي مصرف آب در گياهان زراعي

امروزه در جهان و در ايران، تنش خشكي مهم ترين عامل محدود كننده عملكرد گياهان زراعي راهبردي از جمله گندم، جو، برنج و ذرت است. متاسفانه در سال‌هاي اخير، بواسطه تغييرات نامطلوب شرايط آب و هوايي كه منجر به بحراني شدن مساله كمبود آب شده است، پيش بيني مي شود كه جنگ آينده جنگ آب خواهد بود. بر اين اساس و با توجه به اين‌كه بخش عمده‌اي از آب قابل استفاده در ايران در بخش كشاورزي مصرف مي‌شود، بنابراين عدم توجه به بهبود كارايي مصرف آب در اين بخش موجب بروز يك بحران اكولوژيكي در آينده‌اي نه‌چندان دور خواهد شد. علي رغم وجود راه حل هاي مختلف به‌زراعي جهت بهبود كارايي مصرف آب، ولي استفاده از پتانسيل‌هاي به نژادي گياهي، يك راه حل هاي بلند مدت، اقتصادي و طرفدار محيط زيست ارائه مي‌دهد كه سرمايه گذاري‌ها در جهت احداث سدهاي مخزني آب را كاهش مي‌دهد. به طوركلي افـزايش كارايي مصرف آب از طريق روش هاي به نژادي گياهي، اساس ترين راه حل غلبه بر تنش كم آبي و مسائل متـأثر از آن يعني فقـر، گرسـنگي و مشكلات امنيت غـذايي است كه در اين مقاله سعي بر اين است كه با معرفي برخي از صفات مهم و موثر در افزايش كارايي مصرف آب، گامي كوچك در اين مسير برداشته شود.