بررسي عملكرد و بهره‌وري آب ذرت تحت تأثير بيوچار و كيفيت آب آبياري

بروز خشك‌سالي، عدم توزيع مناسب مكاني و زماني بارش و همچنين كمبود منابع آب شيرين در دسترس، استفاده از آب‌هاي نامتعارف و دست چندم را ضروري مي‌سازد. از طرفي با توجه به شرايط اقليمي كشور، بايد از هرگونه تلفات تبخيري آب جلوگيري كرد. به همين منظور، اين پژوهش با هدف بررسي تأثير بيوچار و پساب تصفيه‌شده بر رشد، عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت و همچنين بهره‌وري آب دانه، علوف خشك و تر ذرت انجام شد. بنابراين آزمايشي به صورت فاكتوريل بر پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي در گلدان‌هاي استونه اي به ارتفاع 60 و قطر ۳۰ سانتي متر و در هواي آزاد در شهرستان قم در سال 1401 انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل سه نوع آب با كيفيت مناسب (چاه) (I1)، پساب تصفيه شده (I2) و اختلاط آب و پساب تصفيه شده با نسبت يكسان (I3) و سه سطح بيوچار شامل 10 درصد حجمي گلدان ها (B1)، 5 درصد حجمي گلدان ها (B2) و عدم استفاده از بيوچار (B3) بود. نتايج نشان داد كه اثر متقابل كيفيت آب و كاربرد سطوح مختلف بيوچار بر شاخص برداشت، بهره‌وري آب بر اساس وزن تر، خشك و دانه ذرت در سطح احتمال 1 درصد و عمكلرد دانه در سطح احتمال 5 درصد معني‌دار شد. بيشترين مقدار صفات فوق به ترتيب، 53/0، 04/2 كيلوگرم بر مترمكعب، 49/0 كيلوگرم بر مترمكعب و 91/0 كيلوگرم بر مترمكعب و همچنين عملكرد دانه 81/371 گرم از تيمار B1I1 به دست آمد. اين صفات نسبت به حداقل‌ترين تيمارها، به ترتيب 2/43، 3/28، 1/44 و 8/35 درصد و عملكرد دانه 1/36 درصد افزايش داشت. نتايج كلي حاكي از آن بود كه در شرايط ثابت كيفيت آب، بيوچار مي‌تواند با حفظ مواد مغذي و رطوبت در خاك، افزايش صفات مورد بررسي را تضمين كند.