بررسي كاربرد زئوليت اصلاح شده با نانوذره مغناطيسي فريت كبالت جهت حذف فلزات سنگين از محلول هاي آبي

آب هاي آلوده به فلزات سنگين از مهم ترين آلودگي هاي محيط زيست به شمار مي روند، زيرا عامل خطرات جدي براي محيط زيست و سلامت انسان از جمله سرطان زايي، تجزيه ناپذيري و تجمع بيولوژيكي مي باشد. فلزات سنگين در اثر واكنش هاي شيميايي، گرما و فعاليت هاي ميكروبي قابل تجزيه نيستند و خاصيت تجمع در بافت ها را نيز دارند كه تأثيرات نامطلوبي بر روي كاركرد ارگانيسم هاي مختلف بدن دارند. اكثر روش هاي حذف فلزات سنگين مانند جذب تبادلي، فيزيكي، شيميايي، اسمز معكوس داراي عملكرد ضعيفي هستند. لذا اين تحقيق با هدف بررسي كارايي زئوليت اصلاح شده جهت حذف فلزات سنگين از آب و فاضلاب به عنوان يكي از مواد معدني طبيعي در نظر گرفته شده است . كپسوله كردن يا پوشش دهي اين جاذب طبيعي با مواد شيميايي مختلف موجب افزايش ظرفيت جذب آن ميشود اين مطالعه در شرايط آزمايشگاهي انجام شد. براي اصلاح زئوليت از روش پوشش دهي با نانو ذره مغناطيسي فريت كبالت استفاده شد. در اين تحقيق، تأثير مقدار جاذب، زمان تماس، pH و غلظت هاي مختلف فلزات سنگين Cu+2, Cd+2, Pb+2, Cr+2 بر كارايي فرآيند جذب فلزات بررسي شده و در نهايت ميزان مطابقت داده ها با سينتيك هاي شبه درجه اول ، شبه درجه دوم تعيين گرديد. جهت تحليل داده ها از رگرسيون خطي و پارامتر 2 R استفاده گرديد. يافته ها: با توجه به نتايج بدست آمده، افزايش دوز جاذب به 2 گرم در50 ميلي ليتر در غلظت 50 ميلي گرم در ليتر منجر به افزايش بازده حذف فلزات سنگين تا 80 درصد شد. حداكثر ظرفيتهاي جذب بدست آمده به وسيله زئوليت اصلاحي تحت شرايط بهينه به صورتCu+2( 75.85 mg/g) ، Cr+2 ( 70.56 mg/g)،(68.94 mg/g) Pb+2و Cd+2(80.00mg/g) بدست آمد. داده هاي به دست آمده نشان دهنده افزايش راندمان حذف با افزايش زمان تماس و كاهش راندمان حذف با افزايش غلظت اوليه فلزات سنگين بود. مطابق با نتايج بدست آمده، مدل سينتيكي شبه درجه دوم، تطابق بهتري با نتيجه داده هاي آزمايش نشان داد.