مروري بر شيوه‌هاي كم آبياري در درختان ميوه و انگور

در حال حاضر و بيشتر در آينده، كشاورزي آبي در شرايط كم آبي انجام خواهد شد. تامين ناكافي آب براي آبياري به جاي استثناء يك هنجار خواهد بود و مديريت آبياري از تاكيد بر توليد در واحد سطح به حداكثر رساندن توليد در واحد آب مصرفي و بهره وري آب تغيير خواهد كرد. كاهش كنترل شده آبياري يك ابزار كارامد براي كاهش حجم آب مصرفي در هر بار آبياري است. كاهش كنترل شده آبياري بر اين اساس استوار است كه در مراحلي از نمو محصول يا رشد ميوه كه كيفيت و عملكرد آن كمترين حساسيت را به تنش آبي دارد، حجم آب مصرفي در باغ يا تاكستان به نسبتي كاهش يابد كه كمترين تاثير را بر كيفيت و عملكرد محصول توليدي داشته باشد كاهش مصرف آب آبياري در حالي است كه كم آبياري به طور گسترده در ميليون ها هكتار به دلايل متعدد - از طراحي شبكه ناكافي گرفته تا گسترش بيش از حد آبياري نسبت به منابع حوضه آبريز - در تحقيقات مورد توجه كافي قرار نگرفته است. استفاده از كم آبياري در كاهش مصرف آب براي توليد زيست توده و براي آبياري انگور و ديگر درختان ميوه در اين مقاله بررسي مي شود. چندين مطالعه در مورد استفاده موفقيت‌آميز از كم آبياري تنظيم‌شده (RDI) در درختان ميوه و انگور مورد بررسي قرار مي‌گيرد كه نشان مي‌دهد RDI نه تنها بهره‌وري آب را افزايش مي‌دهد، بلكه سود كشاورزان را نيز افزايش مي‌دهد. تحقيقاتي كه اساس فيزيولوژيكي اين پاسخ‌ها را به طراحي استراتژي‌هاي RDI مرتبط مي‌كند احتمالاً تأثير قابل‌توجهي در افزايش پذيرش آن در مناطق محدود آب خواهد داشت.